SPIS RZECZY

zebraniu partyjnym, to niby mówił tak, jak Łabiszyn: – Wiecie, towarzysze,my wszyscy musimy myśleć realnie. Musimy walczyć o taki świat, który jestdla ludzi. My nie walczymy z Kościołem, ale nie możemy znieść tego, jakKościół walczy z nami.Temat ten rozwijał i wyjaśniał jak to Kościół walczy przeciwko nam.Powiadał, że Kościół chce na ziemi stworzyć własne królestwo i to ma byćkrólestwo cierpienia.Czarni – mówił – księża, nie tylko, że mają krzyże u siebie w kościołach, alestarają się je stawiać wszędzie, gdzie tylko można, przy domach, na niczyjejziemi, na chłopskich polach, wieszają je w salach szpitalnych i szkolnych.Przez propagandę cierpienia chcą rozszerzyć swoje panowanie na całeludzkie życie, a powodzenie mają szczególnie tam, gdzie jest nieświadomachytrości Kościoła młodzież albo gdzie są chorzy i potrzebujący pomocy. Niemożemy spokojnie patrzyć na to, jak Kościół chce świat utopić w bezsensiecierpienia – mówił sekretarz – my, którzy ludzkości niesiemy radość pracyi radość dobrobytu.A gdy Materklein się rozgadał, to jeszcze wyjaśniał, dlaczego czarnympotrzebne jest ludzkie cierpienie. Mówił, że oni od tych wszystkich, którzyczegoś potrzebują, którym czegoś brak, zbierają pieniądze. Biorą pieniądzeza pierwsze przyniesienie dziecka do kościoła, które nazywają chrztem,i za wstawienie trumny zmarłego człowieka do kościoła, które nazywająpogrzebem. Sami czarni tak bardzo do cierpienia nie są skorzy. Ich papież jakwyjdzie na przechadzkę ze swojego pałacu, to ma fiołkowe ogrody i fontanny,które go orzeźwiają. Znał więc świat ten nasz sekretarz miejski towarzyszMaterklein, ale faktycznie Kościoła to on nie lubił.Na przykład Zarzycki uważał, że sekretarz był może nawet trochę zaostry, bo są różni czarni – bogaci i biedni. Ale trzeba powiedzieć, że z tymcierpieniem, to jemu, jak i każdemu z partyjnych w Zieleni Miejskiej, trafiałdo przekonania, bo ostatecznie na co ludziom cierpienie? Mało to się ludzienacierpieli za sanacji, za Niemca, a nawet za komuny, kiedy czarno roboczemuwcale nie było za bogato. I dlatego słusznie Małochwiej mówił, że dawniej,jak była partia, to było ważne to, że taki sekretarz komitetowy umiał walczyćz cierpieniem. A dowód na to ten, że tak jemu, jak i Zarzyckiemu, potrafiłzałatwić mieszkanie. Może nie takie duże, ale zawsze trzyizbowe.Tak było dawniej, a teraz przyszło im zbierać pod kościołem na krzyż. Boto była ich sprawa i nie mogli jej zaniedbać. Zbiórka się nieco ciągnęła, boludzie za dużo do puszek nie dawali. A ponadto na razie nie było wiadomo, ilewystawienie takiego krzyża będzie kosztować.