SPIS RZECZY

Hiszpanii, zakazuje się już w oficjalnych formularzach używania słów „ojciec”i „matka”, a zastępuje się je wyrazami „rodzic A” i „rodzic B”.Jeśli w miejsce „planowania rodziny” wprowadzamy termin „prawareprodukcyjne”, to ograniczamy go jedynie do „nośnika reprodukcji”, czylido kobiety – tym samym czynimy kobietę jedynym podmiotem władnym dodecydowania w sprawach aborcji.Święty Tomasz z Akwinu pisał, że „wierzymynie w formuły, ale w rzeczywistości, które onewyrażają”. Tak więc spór o słowa jest w gruncierzeczy sporem o prawdę.Dokumenty oenzetowskie pozostają w tym punkcie niekonsekwentne,gdyż w innym miejscu precyzują, iż odpowiedzialność za korzystaniez praw reprodukcyjnych spoczywa nie tyle na pojedynczych osobach, ilena instytucjach rządowych, samorządowych i pozarządowych (a więcodpowiedzialność społeczna, a nie indywidualna).PEŁZAJĄCA REWOLUCJAPrzykłady dokonującej się obecnie rewolucji semantycznej można mnożyć.Zwolennicy tych zmian nie ukrywają, jakie cele im przyświecają. Największaorganizacja proaborcyjna na świecie International Federation PlannedParenthood oświadcza oficjalnie, że „z entuzjazmem włącza się w zbiorowewysiłki zmierzające do zmiany języka praw na właściwy i prawdziwieudoskonalony, przez co osiągnie się zmianę jakości życia”. Operacje na językusą więc środkiem służącym przebudowie społecznej.Dzisiejsza rewolucja semantyczna ma charakter pełzający. Nie opublikowałauroczyście swej encyklopedii, nie proklamowała manifestu. Dokonuje siępo cichu, metodą faktów dokonanych, poprzez powolne wprowadzaniedo obiegu publicznego kolejnych sformułowań, dewastujących tradycyjnyporządek. Wehikułem do przeforsowywania tych zmian są różne konferencjemiędzynarodowe, komisje eksperckie czy ciała doradcze, mające wpływ natreści końcowe oficjalnych dokumentów unijnych lub oenzetowskich. Podczaswielu tego typu spotkań dochodzi do zażartych dyskusji, a nawet kłótnio pojedyncze sformułowania, co wielu postronnym obserwatorom może