SPIS RZECZY

233interwencji napoleońskiego marszałka Murata oraz wpływowych kobietz kręgów arystokratycznych Bonaparte ułaskawił ośmiu skazańców. Nie byłowśród nich walczących za swoją wiarę szuanów, lecz tylko przedstawicielearystokracji, o której względy Napoleon zaczął zabiegać.Cesarz wyciągnął jednak rękę do Cadoudala, który ponownie kategorycznieodrzucił łaskę od spadkobiercy rewolucji francuskiej. „Jest mocno hartowany,w moich rękach stałby się zdolny do wielkich czynów” – mówił Bonaparte.25 czerwca 1804 roku tuż przed wyprowadzeniem na gilotynę Cadoudalpowiedział: „Jak dobrze jest umierać za religię i króla”. Jadąc na szafot najednym wózku z księdzem, swoim kuzynem i dwoma szuanami, całą drogężarliwie odmawiał Ojcze nasz i Zdrowaś Mario. Poprosił, by ścięto go jakopierwszego. Ucałował swoich kompanów, położył głowę na desce i krzyknął:„Niech żyje król!”.Georges Cadoudal został ścięty na gilotynie w wieku trzydziestu czterechlat. W 1814 roku odszukano jego szczątki i urządzono podniosłą ceremoniępogrzebową. Pochowany został w kamiennej rotundzie – mauzoleumw rodzinnym Kerleano, ufundowanym ze składek francuskiej arystokracji. Byłjedyną osobą, która w pojedynkę rzuciła rękawicę wielkiemu NapoleonowiBonaparte. Zdradzony przez Bourbonów, własnych przyjaciół i Francuzów,którzy zakochali się w swoim „bogu wojny”, kontynuował walkę, nie tracącwiary w Boga. Jego zachowanie przed śmiercią na gilotynie przypominałozachowanie karmelitanek, które w czasie terroru Robespierre’a weszły naszafot, śpiewając Veni Creator Spiritus. █