SPIS RZECZY

279Jam cię wyzwolił z mocy Faraona,A tyś przyrządził krzyż na me ramiona.Już pierwsze krople zaczęły im spadać na głowy. Przyspieszali. Mimo to ciągledochodził do nich śpiew już nie tylko siostry Benigny, ale całego pochodu:Ludu mój, ludu, cóżem ci uczynił?W czymem zasmucił, albo w czym zawinił?Ostatni odcinek drogi podbiegali. Ulewa zrobiła się silna, tak że zmoczeniwpadli do przedsionka domu przy ul. Ogińskiego 2, gdzie mieszkałMałochwiej. Otrzepywali się z kropel deszczu, co im zostały we włosach, naubraniu, nawet buty mieli podmoczone.– No i jak – powiedział Janusz. – No i co, towarzyszu Zarzycki, nieślijeden krzyż.– Ano tak – odrzekł Leon – nieśli tylko jeden krzyż.– Trzeba będzie im pomóc – mówił przychrypniętym głosem Małochwiej. –Trzeba będzie im pomóc, żeby przynieśli ten drugi krzyż.– Należałoby, przez sprawiedliwość.– Cieślickiemu będzie się sprawniej iść, skoro już zna drogę. Z tym drugimnie będzie musiał tyle razy przystawać na śpiewanie.– Pomoże mu nieść Jadwiga, co jej rabaty kazał robić – podśmiał sięgorzko Zarzycki.– To mówisz, że trzeba nam się wziąć za robotę – pytał Janusz.– No chyba nie będziem się patrzyli, jak nam zewsząd cierpienia dodają.Demokrację mamy taką, jaką mamy. Praw nam nie odbierają, tylko żyć niedają. To i z praw sami zrezygnujemy. A poza pracą, tam wszędzie, gdzieczłowiek się rusza, tylko są czarni i ludziom cierpienie wciskają. Trzeba imchociaż po cichu, ale powiedzieć – nie.– Powiemy im po cichu, ale jak dobrze trafimy, to i głośno się zrobi.– To i prawda, niemało szło ludzi za krzyżem.– Ty weźmiesz siekierę, a ja piłę, po latarce będzie miał każdy z nas.– Idziemy na dwunastą, jak wprzódy?– Nie na dwunastą. O dwunastej się złe rzeczy dzieją, a my chcemy dobrze.Otrząśniem się z deszczu, buty podsuszym. Herbaty się człowiek napije, nogina tapczanie wyciągnie. Pójdziemy na drugą. To jest ciszej. Ludzie śpią.Starczyłoby na dwa krzyże