SPIS RZECZY

– To pan uczestniczył w zbiórce na krzyż? – powiedział jakby zaskoczonymłody policjant.– Tak – kiwał smutno głową Janusz – uczestniczyłem, i teraz taka zbrodnia.Rozumie pan, że dla mnie to jest wstrząs.– To pan zmienił poglądy?– Ja? Skądże, zawsze byłem religijny.– Należał pan do partii.– Panie – kiwał ręką Janusz – należałem, nie powiem, że nie, aleprzymuszony.– Jak pan to rozumie – „przymuszony”.– Byłem majstrem. Miałem pod sobą młodych ludzi. Powiedzieli, żewychowawcą w pracy młodych robotników może być tylko partyjny.Przymusili mnie do zapisania się. Ale też moi pracownicy prosili, żebymwstąpił, bo chcieli, jak mówili, mieć porządnego człowieka za szefa. To byłytakie czasy, że człowiek wciąż był do czegoś przymuszany.– Niech pan nie opowiada, w Zieleni Miejskiej był pan znanym aktywistąpartyjnym.– Ja, aktywistą? – dziwował się Małochwiej. – Ja mało co piśmienny jestem.– Ale przenosił pan na zakład dyrektywy Komitetu Miejskiego partii.– Widzi pan, sam pan mówi, że inicjatywy żadnej nie miałem, bo wszystkoto były dyrektywy Komitetu Miejskiego. Pan jest młody, to pan nie pamięta,jak to się wtedy żyło. Pod ciągłym przymusem. Pod ciągłym strachem. Dziśjest wolność, ale ludzie, tak po prawdzie, tego nie rozumieją. Uczciwie nieumieją żyć.– Był pan, nie był pan aktywistą. Mnie chodzi o to, czy tej nocy był panpod krzyżem.– Wieczorem szedłem z procesją, a o mój udział w zbiórce na krzyż niechpan spyta wielebnego księdza proboszcza Cieślickiego z naszej parafii.– Spytamy się i potem wrócę do pana.– Jak się pan dowie, to już nie ma pan po co wracać. Ale ja przy okazjichciałem się pana komisarza o coś spytać.– Nie jestem komisarzem.– A jaka ranga?– Aspirant.– O właśnie, chciałbym bardzo się dowiedzieć, panie aspirant, czy pan lubiswoją pracę.– Lubię, a czemu?– Nie odczuwa pan trochę takiej beznadziei?