SPIS RZECZY

Kiedy Bernard Nathanson zapytał członkinięzgromadzenia ustawodawczego stanu NowyJork (lidera w liberalizacji prawa aborcyjnegow USA) o to, na jakiej podstawie uznano, żeaborcja może zostać dokonana do 24. tygodniarozwoju płodu, usłyszał co następuje: „Lekarzeuznają dwudziesty tydzień jako punkt, odktórego wyjęcie płodu nie jest już aborcją,lecz przedwczesnym porodem, a płód jest«dzieckiem» żywym lub «martwo urodzonym».Starsze angielskie prawo precedensowe (commonlaw) ustaliło punkt, od którego przedwcześnienarodzony płód miał rozsądne szanse naprzeżycie w 28. tygodniu. W tym momencieswej egzegezy dokonała pauzy, a następniepowiedziała: «Podzieliliśmy różnicę przezpół»”. Nathanson pozostawia to z krótkimkomentarzem: „I tak właśnie, moje dzieci,tworzy się prawo”.Nothing would seem, on the surface, a more naturalexpression of that personal liberty, that freedom from constraintthat seemed to lie at the core of the idea of America. And thatconviction can only be given a deeper resonance when attentionis fixed on the persons we can readily see: not the offspring,small as a dot, or as ungainly as an embryo, looking morelike a tadpole; but rather who find their lives complicated andstrained, their prospects endangered, by the advent of a childcoming at the wrong time, and forcing the end of their own daysas children.Hadley Arkes, Natural Rights and the Right to ChooseJak się tworzy prawa człowieka. Przypadek aborcjiMaciej Brachowicz