SPIS RZECZY

155głoszenie Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela ludzkości i jedynegofundamentu moralności. Kościół stanowi zatem znak Prawdy, a nie miejsce,w którym należy dyskutować i kwestionować wciąż na nowo fundamentymoralności i kultury (a tak rozumie rolę intelektualisty Michnik). Nie jestrównież prawdziwe sprowadzanie chrześcijaństwa do głosu sumienia,które poucza nas, „jak żyć powinienem, a jak żyć nie przystoi” 12 , gdy jestono spójnym i całościowym systemem metafizycznym, teologicznymi moralnym, który – głosem Magisterium – ma prawo do jednoznacznegonauczania i określania, co jest dobrem, a co złem. I do wymagania od swoichwiernych, by żyli i stanowili prawo zgodnie z tym, w co wierzą i co wiedząo rzeczywistości.W 1988 roku Michnik był już świadomy tego, że postulowana przezniego wizja Kościoła ma niewiele wspólnego z Kościołem rzeczywistym.„Kościół polski, jak całe społeczeństwopolskie w okresie komunistycznym,znajdował się w zamrażarce. Kiedyw 1989 roku zepsuła się lodówka,wszystko zaczęło śmierdzieć”.I dlatego mówił podczas wspomnianego już spotkania o walce, jaka toczy sięw łonie polskiego katolicyzmu, walce między tymi, dla których zagrożeniemjest ateizm, a tymi, dla których groźny jest tylko totalitaryzm. AutorKościoła, lewicy, dialogu chciał w tej walce wspierać jedną ze stron, chciał jąumacniać, tak by później ona mogła wspierać jego starania o zbudowaniePolski liberalnej, postępowej, pozbawionej tradycji narodowej demokracjii wykastrowanej ze sporej części patriotycznej spuścizny. I gdy tylko dostałodpowiednie narzędzia, zaangażował się w takie budowanie.Jego działania były tym szybsze, że po roku 1989 okazało się już beznajmniejszych wątpliwości, że wymarzony Kościół Michnika niewielema wspólnego z prawdziwym Kościołem w Polsce. „Kościół polski, jak12 Tamże, s. 217.Mojżesz z ulicy Czerskiej