SPIS RZECZY

demokratyczne państwo prawa” 11 . Podobne chwyty retoryczne stosowanotakże w debatach na temat prokuratury, poziomu adwokatury, sędziówczy lobby ordynatorsko-profesorskiego wśród lekarzy. Każde naruszenieinteresów tych grup kończyło się nieodmiennie ostrym medialnym atakiemna osoby, które odważyły się wziąć udział w podważaniu praw współczesnejarystokracji. Różnica z czasami saskimi jest tylko jedna, wówczas na pomocdobremu imieniu magnaterii spieszyli uzbrojeni zabijacy, dzisiaj natomiast25kardiochirurg, doktor G., także mógł liczyćna chór medialnych obrońców, którzyprzekonywali, że jeśli ktoś ma złote ręcei potrafi przeszczepiać serca, to zasady moralnei prawo nie powinny go już obowiązywać.ich miejsce zajęli „dyspozycyjni” dziennikarze i publicyści, którzy chętnierozniosą piórami tych, którzy sprzeciwiają się interesom ich pryncypałów.prawo jako instruMEnt oliGarchiiPoziom współczesnego sądownictwa także nie odbiega szczególnie odtego, z jakim mieli do czynienia nasi przodkowie za panowania Augustów.Jak wówczas, tak i teraz zasadą podstawową jest to, że sądy nie krzywdząsilnych (wtedy magnatów, dziś elity medialno-towarzysko-polityczne). „Prawonie działało wtedy automatycznie, a sam wymiar sprawiedliwości był tylkojednym więcej ramieniem czy wspornikiem warstwy panującej politycznie” 12– pisał o Polsce saskiej Paweł Jasienica. Ta uwaga zachowuje aktualnośći dziś. Trybunał Konstytucyjny nawet nie próbuje ukrywać, że w swoichorzeczeniach kieruje się interesami elit, a nie wykładnią obowiązującegoprawa. Tak było w orzeczeniu dotyczącym ustawy lustracyjnej, któreobroniło wykładowców i dziennikarzy z konieczności rozliczenia się z własnąprzeszłością. Obronę interesów władzy, a nie poszukiwanie sprawiedliwości,11 A. Romanowski, Zlikwidować IPN, „Gazeta Wyborcza”, 27 czerwca 2008.12 P. Jasienica, dz. cyt., s. 148.Recydywa saska