SPIS RZECZY

Ze wszystkich problemów, jakich dotyka obecna przemianadoktryny i orzecznictwa w zakresie praw człowieka, aborcja wydaje sięnajbardziej kuriozalnym przypadkiem. Żaden bowiem dokument prawamiędzynarodowego nie wymienia „prawa do aborcji”. Rzadko spotkać możnanawet „prawa” i „zdrowie reprodukcyjne”, eufemizmy zastępujące słowo,którego znaczenie jest zbyt oczywiste. W rzeczywistości ochrona życiajest jednym z głównych praw człowieka. Mimo to coraz częściej mówi sięz oczywistością o prawie kobiety do usunięcia dziecka. Zanim przyjrzymysię, skąd to się bierze, warto zapoznać się, choćby pobieżnie, z prawemw tym zakresie.Istniejące prawoPowszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 roku w art. 3 głosi, iż:„Każdy człowiek ma prawo do życia”. Art. 6 Międzynarodowego Paktu PrawObywatelskich i Politycznych z 1966 roku stanowi podobnie: „Każda istotaludzka ma przyrodzone prawo do życia”. Również Europejska Konwencjao Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 roku zaczyna siępodobnie: „Prawo każdego człowieka do życia jest chronione przez ustawę”(art. 2). Także Karta Praw Podstawowych UE w art. 2 potwierdza podobneprawo, choć w sposób najbardziej oględny: „Każdy ma prawo do życia”.Te pozornie (choć może warto raczej powiedzieć„zdroworozsądkowo”) jasne przepisy poddawane są interpretacjom,które odbierają im walor oczywistości. Przede wszystkim różnie możnainterpretować zakres podmiotowy wskazanych przepisów; wyrażenia„człowiek”, „istota ludzka”, a przede wszystkim „każdy” nie są tudefiniowane. Ogólnie pojęci zwolennicy „prawa do aborcji” twierdzą, iż nie