Het vieren van diversiteit in de schoolpraktijk

Opvallend veel support naast de leraren, veel mensen extra in de klas, mensen zijn er aan
gewend. Veel ruimte voor kleine groepjes leerlingen die samenwerken. Ook in inrichten van de
klas. Als er klassenassistenten zijn dan werken voor alle kinderen. Een op een werken, zeker
buiten de klas maakt afhankelijk. Eigen verantwoordelijkheid wordt gestimuleerd en
onafhankelijkheid die juist door de inzet van paraprofessionals tegengewerkt kan worden.
Co-teaching van algemene leraar en SEN leraar noodzakelijk: werken, plannen en beslissen
samen. Idealiter zie je niet wie welke rol heeft. Samen denken ze over hoe men het beste kan
voldoen aan de behoefte van elke leerling, is levendig proces.
Docent als rolmodel, vraagt ook mentaliteits- en cultuurverandering.
Middelbaar onderwijs vraagt ook andere aanpakken.
Materiaal dat afgestemd is of af te stemmen is op diverse behoeften ( in Oostenrijk maken de
leraren het zelf! ) en hulpmiddelen (iPod, klankgebaren, ICT etc.) gebruiken voor alle kinderen die
het nodig hebben. Je weet niet of een kind een laptop gebruikt omdat het nodig is of anders.
Onderwijs als proces en leergemeenschap i.p.v. als vaststaand programma dat je uitvoert, maar
ook een plek waar je leert over erbij horen. Een reis waar het doel nog niet van bereikt is. Iedereen
levert hier een bijdrage aan ook de conciërge en de directeur en de gemeenschap. De leerling is
ook niet van een klas of leraar, maar van de hele school. Iedereen moet aan boord zijn om zijn of
haar bijdrage te kunnen leveren. Je bent met zijn allen ( leerling, leraar, directeur, conciërge,
gemeenschap, ouders etc. verantwoordelijk) en van elkaar en leren vooral ook rekening te houden
met elkaars mogelijkheden en beperkingen.
Een belangrijk aspect is dat andere kinderen zien hoe je ook anders kunt leren, daar leren ze ook
weer van. Uiteindelijk ontwikkel je je tot wie je bent niet door wat je geleerd hebt maar door deel uit
te maken van de sociale gemeenschap. Er zijn heel wat aandachtspunten die een kind laten
voelen dat ze erbij horen en lid zijn van een groter geheel.
Kinderen komen naar school komen met een schat aan interesses, passies, mogelijkheden,
talenten, begrenzingen. Deze persoonlijke aspecten worden ingezet i.p.v. dat ze gezien worden als
een beperking. Wat kunnen we uiteindelijk meer vragen van leerlingen die de school verlaten dan
dat ze anderen omarmen en aanvaarden en dat ze als goede, meelevende, actieve burgers
onderdeel uitmaken van hun gemeenschap. Soms is lesgeven vanuit de interesses van het kind
gewoon makkelijker.
Activiteiten buiten school of op schoolplein zijn ook leermomenten, die ook gebruiken (
Noorwegen/Engeland) om te leren. Sociale omgang is belangrijk leeraspect. Als het op school niet
kan, waar dan wel?
Betere leraren geworden door het geven van onderwijs aan kinderen met grote uitdagingen
Cultuur:
Hoge verwachtingen leerlingen (wat betreft prestaties, elkaar helpen, niet pesten)
Personeel is erop gericht om barrières bij leren en participeren weg te nemen.
Uitgangspunt: Iedereen is welkom
Leerlingen helpen elkaar
Partnerschap school en ouders
Plaatselijke gemeenschap betrokken
Vieren van diversiteit, diversiteit als uitgangspunt maakt dat je niet aldoor van normale situaties
uitgaat, maakt het makkelijker. En bereidt alle kinderen voor op de samenleving.
54