Het vieren van diversiteit in de schoolpraktijk

2.2 België
Algemeen
De Belgische vereniging Ouders voor Inclusie organiseert elk jaar een Inclusiedag. De uitkomsten van
die dag zijn verhalen van ouders, kinderen en leerkrachten over inclusief onderwijs. Deze
samenvatting is een weerslag van 10 jaar publicaties hierover. Met veel praktijkvoorbeelden. In het
reguliere onderwijs zijn verschillende mogelijkheden GON, geïntegreerd onderwijs, samenwerking
tussen regulier en speciaal onderwijs gericht op kinderen met een beperking om deels of helemaal
deel te nemen aan een reguliere klas tijdelijk of permanent. ION, inclusief onderwijs is gericht op de
ondersteuning van kinderen met een gemiddelde of zware verstandelijke beperking in het reguliere
onderwijs, zowel basis als voortgezet, het gaat hier om volledige en permanente integratie in regulier
onderwijs.
Als leerkracht moet je differentiëren naar inhoud, instructie, opdracht, ondersteuning en evaluatie
zodat individuele doelen kunnen bereikt worden binnen de klascontext. Het leren van alle leerlingen
bepaalt het inrichten van de lessen. De leerlingen van de klas bieden hun leeftijdsgenoten
ondersteuningen en zijn op vrijwillige basis buddy van klasgenoten Er worden duidelijke afspraken
gemaakt rond de rol van de ‘buddy’s’. Binnen het partnersysteem kan je ook nog een mentor- of
tutorsysteem hebben. Dit is een vorm van een partnersysteem waarbij leerlingen de kans krijgen om
een bepaald onderdeel van de leerstof uit te leggen aan andere leerlingen. Het kan heel motiverend
zijn voor leerlingen om iets aan elkaar te mogen uitleggen. Het kind met een handicap hoeft hier niet
altijd de ontvanger van informatie te zijn. Een gevoel van competentie is belangrijk voor een positief
zelfbeeld.
Een goed team is belangrijk voor het slagen van inclusief onderwijs. Binnen het team wordt informatie
uitgewisseld en is er ruimte voor flexibele rolinvullingen. Ouders zijn belangrijke teamleden, zij zijn de
deskundigen over hun eigen kinderen. Ieder teamlid kijkt naar het kind vanuit z’n specifieke bril maar
tezelfdertijd wordt de strakke lijn tussen de disciplines doorbroken en leert iedereen van elkaar.
Samenwerking tussen leraren, andere experts en ouders staat voorop. Er wordt nagedacht hoe je het
kind kunt laten participeren aan het klasgebeuren, het schoolgebeuren, de buurtwerking en hoe het
kind betrokken kan zijn bij activiteiten met leeftijdsgenoten. Belangrijk bij dit alles is dat een team een
positieve beeldvorming verspreidt over een kind. Er moet gefocust worden op wat een kind wel kan,
het idee van vooruitgang moet in het team voelbaar zijn. Teamleden zijn rolmodellen om de cultuur
van inclusie vorm te geven. Via zijn gedrag kan de leerkracht uitstralen dat elke leerling de moeite
waard is en een belangrijk en evenwaardig onderdeel uitmaakt van de klasgroep. Zelf model staan
met je gedrag houdt in dat je onbewust of expliciet aan je leerlingen aanleert hoe ze met een kind met
een handicap dienen om te gaan, relaties aan gaan of hoe ze hem/haar dienen te ondersteunen
Leerkrachten leren meer uit te gaan van het unieke in iedere leerling, en krijgen meer oog voor andere
leerlingen met problemen door inclusief onderwijs. Curriculumdifferentiatie wordt vooral gerealiseerd
door te werken met een individueel handelingsplan (IHP). Dat wil niet zeggen dat voor het kind alles
apart en bijzonder verloopt. Indien mogelijk wordt meegewerkt met de groep. Slechts als het nodig is
worden aparte opdrachten en taken voorzien. Zo komt men tot een individueel takenpakket, soms met
inbegrip van aangepast materiaal. Toch zie je dat het functioneren binnen een klas veel meer inhoudt
dan rekenen en taal. Er zijn heel wat aandachtspunten, soms details, die een kind laten voelen dat zij
erbij horen en lid zijn van een groter geheel
Bronnen
Websites:http://www.oudersvoorinclusie.be/,
http://www.oudersvoorinclusie.be/nl/publicaties/publicaties-542.aspx,
86