Het vieren van diversiteit in de schoolpraktijk

http://www.oudersvoorinclusie.be/nl/verhalen/verhalen-473.aspx
Onderzoek:
2104p- 005, 017, 018, 019, 052, 053, 054, 077, 085, 100, 101
Praktijk
Lessen worden ingericht met in gedachten: “leren van alle leerlingen” en stimuleren de participatie van
alle leerlingen. en ontwikkelen begrip voor verschillen.
Er werd dan ook gezocht naar een andere manier van lesgeven. Deze werd gevonden bij de
aanpak van de opvoeders. Zij vertrekken vanuit de interesses van het kind en kijken naar wat het
kan. Hierop worden dan aanknopingspunten gezocht. Deze manier van lesgeven was effectiever
voor Jolien en ook voor de leerkracht bleek dit een grote verrijking. Toch zie je dat het functioneren
binnen een klas veel meer inhoudt dan rekenen en taal. Er zijn heel wat aandachtspunten, soms
details, die een kind laten voelen dat zij erbij horen en lid zijn van een groter geheel,. De afspraken
en regels in de klas gelden voor een kind met een beperking net als voor iedereen. Kinderen
kunnen actief en passief deelnemen aan wat er aangeboden wordt in de klas. Ze hoeven niet altijd
allemaal hetzelfde te doen.
Er zijn veel verschillende manieren waarop deelnemen kan gebeuren, kijken, volgen, aanraken,
delen en praten met klasgenoten. Een kind hoeft niet alles volledig en zelfstandig te kunnen doen
om te mogen meedoen. Iedereen kan en mag deelnemen aan een activiteit met zijn mogelijkheden
en beperkingen, ook al kan men maar een klein stukje van de activiteit uitvoeren.
Als leerkracht moet je differentiëren naar inhoud, instructie, opdracht, ondersteuning en evaluatie
zodat individuele doelen kunnen bereikt worden binnen de klascontext. Tijdens de rekenles krijgt
Yani geen inhoudelijke taak. Toch zorgt meester Luc ervoor dat ze kan participeren. hij geef haar
de taak om een andere leerling in het oog te houden of als een andere leerling een antwoord geeft,
vraag hij of het juist is. Op die manier zorgt hij ervoor dat Yani heel het klasgebeuren mee heeft. Ze
voelt zich opgenomen in de groep en let goed op.
Leerlingen leren samen, peer-assistance.
Het partnersysteem: de leerlingen van de klas engageren zich op vrijwillige basis om partner te
zijn. Er worden duidelijke afspraken gemaakt rond de rol van de ‘buddy’s’. Dit betekent dat er
iedere dag een klasgenoot wordt aangesteld om Jolien te helpen. In het begin waren het telkens
dezelfde kinderen die wilden helpen. De klasassistent wilde dit systeem echter niet verplicht maken
voor alle kinderen, maar wel moest er een stimulans komen naar de andere kinderen toe om ook
een handje toe te steken. Alle leuke aspecten van het helpen werden in de verf gezet en het
resultaat was dat alle kinderen zich vrijwillig aanboden om te helpen. Ze hielpen haar onder andere
bij het leren stappen, het eten, het samenwerken bij de taken,... Dit lukte heel goed, hoewel toch
ook bleek dat het soms wat te veel was voor sommige kinderen. Ook daar werd rekening mee
gehouden. Binnen het partnersysteem kan je ook nog een mentor- of tutorsysteem hebben. Dit is
een vorm van een partnersysteem waarbij leerlingen de kans krijgen om een bepaald onderdeel
van de leerstof uit te leggen aan andere leerlingen. Het kan heel motiverend zijn voor leerlingen
om iets aan elkaar te mogen uitleggen. Het kind met een handicap hoeft hier niet altijd de
ontvanger van informatie te zijn. Een gevoel van competentie is belangrijk voor een positief
zelfbeeld.
87