Een kosten-baten analyse van wetgeving en zelfregulering - SEO ...

36 Hoofdstuk 3
Monetarisering
Gezien de grote onzekerheden die bestaan rond het effect van zelfregulering op zaken als
concurrentie, agressie en het vestigingsklimaat, is het niet mogelijk gebleken de verschillende
effecten in geld uit te drukken. De functie van deze KBA is dan ook met name om inzichte-
lijk te maken en te objectiveren welke effecten kunnen optreden, of deze effecten bijdragen
aan de Nederlandse welvaart of dat zij slechts de verdeling binnen Nederland betreffen, en
waar lacunes in de bestaande kennis aanwezig zijn.
3.4 Tentatieve conclusies
De drie belangrijkste conclusies zijn:
1. Het maatschappelijke welvaartseffect van zelfregulering in de taxibranche lijkt positief te
zijn. Door meer concurrentie kunnen de kosten van een taxirit dalen en kan de kwaliteit
hoger worden. Dit leidt tevens tot meer taxigebruik.
2. De positieve effecten komen vooral ten goede aan de taxigebruikers. Of de taxibranche
ook profiteert, is onduidelijk. Wel is helder dat dit mede afhangt van flankerend beleid,
zoals het al dan niet handhaven van bestaande belastingvoordelen.
3. Het blijkt niet mogelijk om de omvang van de verschillende kosten en baten te
kwantificeren, als gevolg van aanzienlijke onzekerheid over de omvang van de effecten
van zelfregulering.
Uit deze KBA komt naar voren dat het projectalternatief van zelfregulering duidelijke voordelen
heeft ten opzichte van het nulalternatief van wetgeving. Het nulalternatief scoort zelfs
op geen enkele post beter dan het projectalternatief.
De voordelen van zelfregulering komen met name tot uiting bij de posten: meer kwaliteit,
beter imago, meer gebruik taxi en de reguleringskosten. Deze voordelen zijn ook gemakke-
lijk te beredeneren, immers wanneer taxiondernemingen zich gaan onderscheiden door meer
kwaliteit te bieden, zal hun imago verbeteren en het gebruik van de taxi toenemen. Daar-
naast leidt zelfregulering tot minder reguleringskosten doordat er vooral lagere handhavingskosten,
totstandkomingskosten en aanpassingskosten gemaakt zullen hoeven worden.
Ondanks alle pluspunten die zelfregulering in deze case lijkt te bieden, is het waarschijnlijk
niet de meest efficiënte en effectieve manier van regulering. Dit omdat men (grote) vraagte-
kens kan zetten bij de bereidheid van taxiondernemingen om tot zelfregulering (en daarmee
concurrentie) over te gaan. Er kan dus gesteld worden dat de in deze case besproken alter-