--KAPAK ARAÞTIRMA kopya 1 - Kültür ve Turizm Bakanlığı

mine işaret etmektedir. Bu kulelerden ortada olanı 12 kentin en yakın dönemlerine kadar
ayakta kalmışken, devamındaki sur kesimi ya çökmüş ya da tamamıyla gömülmüştür.
Daha erken döneme tarihlenen kesimi ise kuzey kapısının yanındaki bosajlı duvardır
(Resim: 4) 13. Bu duvar kentin en eski oluşum evresine ait olmalıdır. Bu tip savunma
yapıları üzerinde görülen duvar tekniğine, Geç Klasik-Erken Hellenistik Dönem
Karya’sında Euromos ve Iasos’un kent surlarında rastlanmaktadır 14. Pednelissos örneğini
tarihlemek kesin olarak mümkün olmasa da, Pednelissos kent surları ile ilgili antik
tekstler yardımı ile M.Ö. 3. yüzyıla ait olabileceği düşünülebilir 15.
Aşağı kentte bulunan savunma yapıları, şehrin genişleme evresine aitti. Yukarı
şehrin güney kapısının yakınındaki kent surunun bir bölümü yapının şekli itibarı ile yakın
ilişkilidir 16. Duvarın aşağı kent surları ile bağlantısı maalesef şu an için cevapsız
kalmaktadır. Bunun yanı sıra düzenli duvar işçiliği en iyi şekilde M. Ö. 2. yüzyılın ilk yarısına
tarihlenen kuzey Lykia’daki Oinoanda’nın kent surları ile karşılaştırılabilir (Resim:
5) 17. Aşağı kent surlarının en çarpıcı yapısı bir kule ve bu kulenin altında bulunan kemerli
giriş kapısıdır 18. Yapı Pamfilya ve Pisidya ile sınırlı olan bir alanda M. Ö. 2. ve 1.
yüzyıla tarihlenen benzer örneklerle karşılaştırılabilir (Sillyon, Güvercinlik ve Kremna)
19.
Aşağı kent surları Roma İmparatorluk Döneminde oldukça belirgin bir şekilde sökülerek
diğer yapıların yapımında yapı taşı olarak kullanılmıştır.
2003 sezonunda, kentin tarih ve kültür tarihine ışık tutabilecek bilgileri elde etmek
için keramik yüzey araştırmasına başlandı. İlk olarak yoğun keramik toplamaya elverişli
alanlar incelenerek nerelerde yapılacağına karar verildi. Kentin farklı fonksiyonlara
sahip alanlarında keramik toplamak gaye edinilmiştir. Yüzeyde bulunan keramik
buluntularının yoğun oluşu, ancak sınırlı alanlarda çalışmaya neden olmuştur. Bu yüzden
ilk olarak Apollon Kutsal Alanı, şimdilik aşağı agora olarak adlandırılabilecek alan
ve stoa olarak tanımlanabilen aşağı kentteki kamuya ait olan alanlar araştırılmıştır.
Özel mülke ait konutsal alanlar gelecek sezona bırakılmıştır.
İncelemesi yapılan yapıların düzgün, seçilir ve fonksiyonları anlaşılabilen araziye
sahip olmaları, bu alanlarda grit sistemi ile keramik toplanmasına gerek bırakmamış,
2 m.lik aralıklarla yürünerek tüm alan yoğun bir şekilde araştırılmıştır. Tüm keramikler
boyutlarına bakılmaksızın toplanmıştır. Bir önceki yürünülen arazi ve yürüme
hatlarındaki dağılım keramik yoğunluğunun göstergesinde yardımcı olmuştur. Keramik
çalışmasını kolaylaştırmak için bir keramik data bankası oluşturulmuştur. Kabın kendi
grubu içindeki formu temel alınmıştır ki, bu durum buluntu yeri ile birlikte, tarihleriyle
bağlantılı olacaktır.
İlk incelemelerin sonucunda, keramik buluntularını ışığında, Pednelissos kentinin
yerleşmesinin M.Ö. 2. yüzyıldan M.S. 7. ve hatta olasılıkla 12. yüzyıla kadar devam
ettiği ortaya konmuştur. Özellikle keramiklerin yoğunluk gösterdiği dönemler Geç Hel-
12 Vandeput-Köse 2003, 328 Abb. 9.
13 Moretti 1921, Taf. 7; Işın 1998, Abb. 7. 8; Işın a. O. 114 Anm. 33-37; B. Varkıvanç, Lykia 3, 1996/1997, 102-114.
14 Euromos: J.-P. Adam, L’Architecture militaire Grecque (1982) 30 f. Abb. 43; S. L. Karlsson, REA 96, 1994, 151–153.
Iasos: P. Le Bas, Voyage Archéologique en Grèce et en Asie Mineure 1842-1844, Hrsg. S. Reinach (1888) Taf. 66;
C. Franco, REA 96, 1994, 174; F. Berti in: L. Costa (Hrsg.), Arslantepe Hierapolis Iasos Kyme (1993) 208.
15 Pol. 5, 72 f. Işın 1998,114.
16 Pol. 5, 72 f. Işın 1998,114.
17 A. Mc Nicoll, Hellenistic fortifications from the Aegean to the Euphrates, wiht revisions and an additional chapter by
N. P. Milner (1997) 122-126. Taf. 51. 54. S. 156. 216; Th. Marksteiner, Die befestigte Siedlung von Limyra (1997) Taf.
69 Abb. 193.
18Işın 1998, 122 Abb. 3; Vandeput-Köse 2004, 360 Abb. 13.
19 Sillyon: Mc Nicoll a. O. 140 Taf. 64; Güvercinlik: H. Rott, Kleinasiatische Denkmäler aus Pisidien, Pamphylien, Kappadokien
und Lykien (1908) 59 f. Abb. 23; R. Paribeni - P. Romanelli, MonAnt 23, 1914, 108-113 Abb. 19; Kremna:
Mitchell 1995, 11 Taf. 4 S. 46-48.
241