Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές προσεγγίσεις - University of Athens
Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές προσεγγίσεις - University of Athens
Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές προσεγγίσεις - University of Athens
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
∆ΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΤΖΙΦΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 49<br />
σηµειωθεί ότι τα χαµηλότερα επίπεδα απαιτούσαν γενικά περισσότερο χρόνο κατάκτησης<br />
από ότι τα υψηλότερα για µερικούς µαθητές του επιπέδου 3, παρά των επιπέδων 1-<br />
2. Μια βαθύτερη µελέτη είναι εποµένως απαραίτητη για να διαµορφώσει το λόγο που<br />
συµβαίνει αυτό: λάθη στα τεστ, µέθοδοι αξιολόγησης, ή µέθοδοι διδασκαλίας;<br />
(Gutierrez et al, 1991).<br />
Οι Gutierrez et al (1998) ανέφεραν ότι «οι περισσότεροι µαθητές ανάµεσα στην 6η <strong>και</strong><br />
10η βαθµίδα δεν ολοκλήρωναν την κατάκτηση του επιπέδου 1, αλλά αυτοί προχωρούσαν<br />
προς την κυριάρχηση του επιπέδου 2.Οι µαθητές του τρίτου <strong>και</strong> τέταρτου έτους<br />
στην δευτεροβάθµια εκπαίδευση παρουσίαζαν την ίδια συµπεριφορά µεταξύ των επιπέ-<br />
δων 2 <strong>και</strong> 3». Υποστήριξαν ότι αυτό το συµπέρασµα για την ιεραρχική δοµή των επιπέδων<br />
<strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong> είναι σε αντίθεση µε την αξίωση του <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong> (1986) ο οποίος είπε,<br />
ότι "οι τρόποι σκέψης για το βασικό επίπεδο, το δεύτερο επίπεδο, <strong>και</strong> το τρίτο επίπεδο<br />
έχουν µια ιεραρχική σειρά . Η σκέψη στο δεύτερο επίπεδο δεν είναι δυνατή χωρίς<br />
αυτήν του βασικού επιπέδου, η σκέψη στο τρίτο επίπεδο δεν είναι δυνατή χωρίς αυτήν<br />
του δεύτερου επιπέδου " ( Gutierrez et al 1991 σελ.51).<br />
Τελικά, κατέληξαν στο συµπέρασµα ότι η δοκιµή τους δεν προορίζεται να αξιολογήσει<br />
ένα σταθερό επίπεδο <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong>, "αλλά είχαν ως στόχο τη χρήση µεθόδων ολοκλήρωσης<br />
των επιπέδων" ( Gutierrez et al 1991 σελ..45). Η δοκιµή µε 309 µαθητές από<br />
την 6η µέχρι την 12η βαθµίδα καταδεικνύει µικρές διαφορές στα επίπεδα συλλογισµού<br />
διαφορετικών µαθητών. Υποστήριξαν ότι αυτές οι διαφορές δεν θα είχαν ανακαλυφθεί<br />
µε τις κλασσικές µεθόδους. Εποµένως, "αυτή η τεχνική αξιολόγησης είναι<br />
σαφώς µια πρόοδος στη χρήση των επιπέδων <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong> " (Gutierrez et al, 1998,<br />
σελ.45).<br />
Οι Geddes & Fortunato (1993) συνέστησαν ότι «για το µέσο όρο των µαθητών, οι<br />
καθηγητές της γεωµετρίας πρέπει να εστιάσουν στα: επίπεδο 1 (Οπτικό), επίπεδο 2 (ανάλυση)<br />
<strong>και</strong> επίπεδο 3 (άτυπη αφαίρεση) της θεωρίας <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong>». Είπαν επίσης ότι<br />
«τα περισσότερα από τα εγχειρίδια για τους µέσους µαθητές περιέχουν ένα ή δύο κεφάλαια<br />
σχετικά µε την άτυπη γεωµετρία. Εντούτοις, οι καθηγητές δεν δίνουν αρκετή προσοχή<br />
σε αυτά τα κεφάλαια, <strong>και</strong> οι περισσότεροι καθηγητές καθυστερούν συχνά στη διδασκαλία<br />
της γεωµετρίας». ∆ιαπίστωσαν επίσης ότι εάν οι µαθητές έχουν πρόβληµα<br />
στη εκµάθηση της γεωµετρίας, κάποιος θα µπορούσε να υποθέσει ότι σύµφωνα µε το<br />
πρότυπο επειδή έχουν διδαχθεί σε πιο υψηλό επίπεδο έτσι <strong>και</strong> λειτουργούν. Επιπλέον,<br />
δύο άτοµα (δάσκαλος <strong>και</strong> µαθητής, ή µαθητής <strong>και</strong> συντάκτης εγχειριδίων) που διαλογίζονται<br />
µε διαφορετικά γλωσσικά σύµβολα <strong>και</strong> χρησιµοποιούν διαφορετικές σχέσεις, δύ-
Change language