Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές προσεγγίσεις - University of Athens
Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές προσεγγίσεις - University of Athens
Επίπεδα Van Hiele και διδακτικές προσεγγίσεις - University of Athens
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
∆ΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΤΖΙΦΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 53<br />
απόδειξης. Στη µελέτη της, η Senk διαπίστωσε ότι οι µαθητές που αρχίζουν µια τάξη<br />
γεωµετρίας στο επίπεδο <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong> 2 ή υψηλότερο απέκτησαν την ικανότητα να γράψουν<br />
αποδείξεις µε µεγαλύτερη άνεση από τους µαθητές που άρχισαν στο επίπεδο <strong>Van</strong><br />
<strong>Hiele</strong> 1. Οµοίως, εκείνοι οι µαθητές µε τα πιο υψηλά επίπεδα <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong> έτειναν για να<br />
είναι καλύτεροι συγγραφείς απόδειξης από εκείνους µε τα χαµηλότερα επίπεδα <strong>Van</strong><br />
<strong>Hiele</strong>.<br />
H Senk (1989), χρησιµοποιώντας τους συντελεστές του CDASSGP σε µαθητές<br />
που αρχίζουν µαθήµατα γεωµετρίας στο γυµνάσιο, διαπίστωσε ότι 241 µαθητές σε<br />
11 σχολεία σε 5 κράτη που "ταίριαζε το πρότυπο" σύµφωνα µε τα αποτελέσµατα της<br />
δοκιµής, 27% δεν είχε κυριαρχήσει στο επίπεδο 1, 51% κατείχε το επίπεδο 1, 15% κατείχε<br />
το επίπεδο, 2, 7% κατείχε το επίπεδο 3, µόνο ένας µαθητής κατείχε το επίπεδο 4<br />
(4%), <strong>και</strong> κανένας µαθητής δεν είχε κυριαρχήσει στο επίπεδο 5. Από το 77% των ταλαντούχων<br />
µαθητών που "ταίριαζαν στο πρότυπο" αυτής της έρευνας, µόνο το 5% δεν<br />
είχε κυριαρχήσει στο επίπεδο 1 <strong>και</strong> το 17% ήταν ταξινοµηµένα στα επίπεδα 4 ή 5 <strong>Van</strong><br />
<strong>Hiele</strong>. Στη µελέτη Senk, µόνο το 22% ήταν επάνω από το επίπεδο 2 το 49% των ταλαντούχων<br />
µαθητών σε αυτή την µελέτη ήταν επάνω από το επίπεδο 2.(Mason, 1997,<br />
σελ.45). Επιπλέον, στη µελέτη της διαπίστωσε ότι τα επίπεδα <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong> είναι ιεραρχικά<br />
στους ταλαντούχους µαθητές στα µαθηµατικά.<br />
Η Senk (1989) εξέτασε τη σχέση ανάµεσα στην επίτευξη γραφής γεωµετρικών αποδείξεων<br />
<strong>και</strong> στο επίτευγµα τυπικής γεωµετρικής ευφυΐας πάνω στα επίπεδα <strong>Van</strong> <strong>Hiele</strong>. Για<br />
τούτο τον σκοπό επανεξέτασε µερικά µέρη του προγράµµατος CDASSG (γνωστική<br />
ανάπτυξη <strong>και</strong> επίτευγµα στη γεωµετρία της δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης) που διηύθυνε<br />
ο Usiskin (1982). Από τους 2699 µαθητές που συµµετέχουν στο αρχικό πρόγραµµα,<br />
πήρε µόνο 241 από 11 σχολεία σε πέντε πολιτείες.<br />
Η µελέτη της Senk (1989) έδειξε ότι ένας µαθητής που αρχίζει µια σειρά µαθηµάτων<br />
γεωµετρίας γυµνασίου δεν παρουσιάζει γνώση γεωµετρίας επιπέδου 1 ή δεν είναι δεν<br />
είναι σε θέση να οραµατιστεί σχήµατα συνηθισµένων γεωµετρικών µορφών (επίπεδο 0)<br />
<strong>και</strong> έχει ελάχιστες ευ<strong>και</strong>ρίες να µάθει να γράφει γεωµετρικές αποδείξεις προς το τέλος<br />
της χρονιάς. Ένας πάλι που είναι στην αρχή του έτους σε θέση να απεικονίσει τις µορφές<br />
των γεωµετρικών σχηµάτων αλλά δεν είναι ικανός να περιγράψει τις ιδιότητές τους<br />
(επίπεδο 1) µπορεί επιτυχώς να κάνει µερικές απλές τυποποιηµένες αποδείξεις γεωµετρίας<br />
µέχρι το τέλος του έτους, αλλά ένας τέτοιος µαθητής έχει µια µικρή πιθανότητα<br />
στο γράψιµο απόδειξης. Εντούτοις, ένας µαθητής που κατέχει γεωµετρικές γνώσεις στο<br />
επίπεδο 2 ή είναι σε θέση να απεικονίσει τις µορφές των γεωµετρικών σχηµάτων <strong>και</strong> να
Change language