მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

გამყოლმა ისე იმარჯვა, რომ მეორე დღეს, საღამოს ხანს ტივი მზად იყო; ათიფუტის სიგრძე ჰქონოდა, სიგანეში ხუთი ფუტი იქნებოდა. მაგრამ თოკით მკვიდრადშეკრული სურტარბრანდურის მორები საიმედო ნაგებობ ის შთაბეჭდილებასტოვებდა და, როდესაც წყალში ჩავუშვით, ჩვენმა იმპროვიზირებულმა ხომალდმადინჯად დაიწყო რწევა ლიდენბროკის ზღვის ტალღებზე.ოცდამეთორმეტე თავი13 აგვისტოს დილაადრიანად გაგვეღვიძა. მოგზაურობის ახალი, სწრაფი დანაკლებად დამღლელი საშუალება უნდა გამოგვეცადა.ტივი კეთილსაიმედოდ იყო აღჭურვილი. ანძად ორი დაწყვილებული ლატანიეყენა, მესამე ლატანისაგან ქანდარა გავუკეთეთ, აფრა საბნებისაგან შევკერეთ. არცბაწრების უქონლობა გვჭირდა. ყველაფერი გამძლედ და სანდოდ იყო მორგებული.ექვს საათზე პროფესორმა ნიშანი მოგვცა ტივი დატვირთეთო. სურსათს, ბარგს,ხელსაწყოებს, იარაღს და წყარო წყლის მნიშვნელოვან მარაგს თავისი ადგილიმივუჩინეთ.ჰანსმა ტივს საჭე დაუყენა, რაც საშუალებას მოგვცემდა, ჩვენს ნებაზეგვეტარებინა. თვითონ საჭესთან დადგა. ნაპირზე მიბმული ტივის ბაგირი შევხსენითდა აფრა გავშალეთ. ტივი სწრაფად დაიძრა ადგილიდან.ყურეს რომ ვტოვებდით, ბიძაჩემს გაახსენდა, რომ ყურეს სახელი უნდადავარქვათო და თვითონვე დაუმატა: აქსელი მოუხდებაო.- რას ბრძნებთ, - შევეკამათე, - სხვა სახელს შემოგთავაზებთ!- რომელს?- გრაუბენისას, პორტ-გრაუბენი - ძალიან კარგად გამოჩნდება.- იყოს პორტ-გრაუბენი.აი, როგორ დაუკავშირდა ჩემი ძვირფასი ფილანდიელი ქალიშვილის მოგონებაჩვენს ფათერაკიან ექსპედიციას.მსუბუქი ქარი ჩრდილო-აღმოსვლეთიდან უბერავდა. ჩვენთვის ზურგის ქარიიყო და ჩვენც დიდი სისწრაფით მივქროდით. თანაც, მკვრივ ატმოსფეროში ჰაერისდაწოლა გაცილებით მეტი იყო და სამჭედლოს მძლავრი საბერველივით აწვებოდააფრას.ერთი საათის შემდეგ ბიძაჩემმა საკმაოდ ზუსტად შეძლო ჩვენი მოძრაობისსიჩქარის გამოანგარიშება.- თუ კვლავაც ასე ვიარაეთ, - თქვა მან, - დღე-ღამეში ოცდაათ ლიეს მაინცგავივლით და მალე გაღმა ნაპირსაც ვიხილავთ.არაფერი ვუპასუხე და ტივის წინა ნაწილში დავიკავე ადგილი. ჩრდილოეთინაპირი უკვე ნისლიან ჰორიზონტს ეფარებოდა. წინ კი თვალუწვდენელი ზღვისსივრცე იშლებოდა. შავი ღრუბლები ჩამოწოლილიყო და კიდევ უფრო საზარელსხდიდა ისედაც პირქუშ ტალღებს.აქაფებულ წყალში სხივები ირეკლებოდა და მოციმციმე კვალს დატოვებდა.მალე ნაპირი თვალს მიეფარა. გაქრა ყოველივე ორიენტი და ტივს ქაფის ნაკვალევირომ არ დაეტოვებინა იგი სრულიად უძრავი მეგონებოდა.შუადღისას ზედაპირზე უშველებელი წყალმცენარეები ამოტივტივდა. ამმცენარეთა საოცარი თვისება ვიცოდი. ისინი ეფინებიან ზღვის ფსკერს თორმეტი