მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

ადრეც მსმენია ისლანდიაში "ბუმბერაზების ჯებირის" და ჰებრიდის ერთ-ერთკუნძულზე ფინგალის მღვიმის შესახებ, მაგრამ ბაზალტური ნაგებობანი ჯერარასოდეს მენახა.სტაპიში კი ამ მოვლენის სილამაზე სავსებით ჩანდა.ფიორდის კედელი, ისევე როგორც ნახევარკუნძულის მთელი სანაპიროშედგებოდა ოცდაათი ფუტის სიმაღლის სწორსა და იშვიათად პროპორციულსვეტების რიგისაგან, რომლებსაც ჰორიზონტალურ კოჭებზე შემდგარი თაღის ზედანაწილი ეყრდნობოდა. ზღვის დონის ქვემოთ, ნახევართაღედის გაკრვეულინტერვალებში, ამ ბუნებრივი სადინარის ქვეშ ჩანდა შესანიშნავი მოხაზულობისოჟივალური ხვრელები, რომელშიც ზათქით შეედინებოდნენ ოკეანის აქაფებულიტალღებიი. ნაპირზე ეყარა გამძვინვარებული ოკეანის მიერ ჩამოხეთქილინამსხვრევები, გეგონება, დანგრეული ანტიკური ტაძრის მარდ ახალგაზრდარუინებია, რომლებსაც განვლილმა საუკუნეებმა ვერაფერი დააკლეს.ასეთი გახლდათ დედამიწზე ჩვენი მოგზურობის უკანასკნელი ეტაპი. ჰანსმააქამდე ისე წესიერად და გონივრულად გვატარა, რომ შემდგომი გზა აღარ მაწუხებდა,რადგან მერეც ხომ ჰანსი უნდა გამოგვყოლოდა.როდესაც პასტორის სახლის ჭიშკარს მივადექით, დავინახეთ უბრალო დაბალიქოხი, რომელიც მეზობელი ქოხებისაგან არც სილამაზითა და არც სხვაფრივგანირჩეოდა, ხოლო იქვე მდგომ კაცს, ხელში ჩაქუჩი ეჭირა, მკერდზე ტყავისწინსაფარი ჰქონდა და ცხენს ჭედავდა.- Saellvertu , - მიმართა მას მონადირემ.- God dag , - უპასუხა მჭედელმა სუფთა დანიურით.- Kyrkoherde, - მიუბრუნდა ჰანსი ბიძაჩემს.- აქსელ, ეს ღირსეული ადამიანი ამ მრევლის პატორი ყოფილა. - ამიხსნაბიძაჩემმა.ამასობაში გამყოლმა "Kyrkoherde"-ს ჩვენი ვინაობა გააცნო, მღვდელმა მუშაობაშეწყვიტა და ერთი ისეთი წამოიძახა, როგორც ალბათ დალალებს სჩვევიათ. ამძახილზე ქოხიდან გამოვიდა ტანწერწეტა მეგერა, ექვსი ფუტის სიმაღლისა თუ არიყო, არც ბევრი აკლდა.შევშინდი, ისლანდიურად არ დავეკოცნეთ; მაგრამ ტყუილად; დიდითავაზიანობა არ გამოჩენია, ისე შეგვიყვანა თავის სახლში.პასტორის სახლის სასტუმრო ოთახი ყველაზე ცუდ, ვიწრო, ჭუჭყიან დააყროლებულ ოთახად მომეჩვენა. ამით უნდა დავკმაყოფილებულიყავით. პასტორს,როგორც ჩანს, ძველებური სტუმართმოყვარეობისა აღარაფერი ეცხო. დღის ბოლომდედავრწმუნდი, რომ ის გახლდათ მჭედელი, მებადური, მონადირე, ხურო და არაღვთის მსახური. ერთი კია, სამუშაო დღე იყო. მღვდლობას ალბათ კვირა დღეობითმისდევდა.არ მინდა რაიმე ცუდი ვთქვა ამ საწყალ მღვდლებზე, რომლებიც, ბოლოს დაბოლოს, ძალიან საცოდავები არიან; დანიის მთავრობისგან ისინი უმნიშვნელოგასამრჯელოს ღებულობენ, ამას ემატება საეკლესიო გადასახადის მეოთხედი, რაცერთად აღებული, სამოც მარკასაც კი არ უდრის. ცხადია, თავის შესანახად შრომააუცილებელია და რახან თევზაობაც, ნადირობაც, ცხენების ჭედვაც უხდებათ, ბოლოსდა ბოლოს, მონადირეთა, მეთევზეთა და ფიზიკურად მომუშავე სხვა ადამიანებისმანერებს, კილოსა და ჩვეულებებს ითვისებენ. იმავე საღამოს შევნიშნე, რომსიფხიზლე ჩვენი მასპინძელის დადებით თვისებათა რიცხვს არ მიეკუთვნებოდა.