მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

- არა, მაგრამ ამ ზღვის კიდეს, რომელსაც ბოლო არ უჩანდა. ახლა კი ხმელეთითგანვაგრძობთ გზას და ნამდვილად დედამიწის სიღრმეში ჩავალთ.- ბიძაჩემო, ნება მომეცით, რაღაც გკითხოთ.- ბრძანე, აქსელ.- დაბრუნების საქმე როგორ იქნება?- დაბრუნება? შენ უკვე დაბრუნებაზე ფიქრობ, როდესაც ჩვენ მიზნამდეც არმიგვიღწევია?- არა, მე მხოლოდ იმის გაგება მინდა, რა გზით დავბრუნდებით?- სულ უბრალოდ. როგორც კი სფეროიდის ცენტრს მივაღწევთ, ახალ გზასგამოვნახავთ, ანდა სრულიად უბრალოდ, როგორც მოვედით, იმავე გზითდავბრუნდებით. იმედი მაქვს, დაბრუნებისას არაფერი გადაგვეღობება.- მაშ, ტივის შეკეთებაა საჭირო.- აუცილებლად.- სანოვაგე თუ დაგვრჩა ბოლომდე რომ გაგვწვდეს?- რა თქმა უნდა. ჰანსი მოხერხებული კაცია და, დარწმუნებული ვარ, ტვირთისდიდ ნაწილს გადაარჩენდა. რახან სიტყვამ მოიტანა, მივიდეთ, ვნახოთ.დავტოვეთ გამოქვაბული, რომელშიც ქარი ყველა მხრიდან იჭრებოდაზუზუნით. ვშიშობდი, რომ ტივის დაღუპვის შემდეგ ჩვენ ავლადიდებასგაცამტვერებულს ვნახავდი, მაგრამ შევცდი. სანამ ჩვენ გვეძინა, ამ უერთგულეს კაცსიმდენი უქნია, რომ თავის სიცოცხლის ფასად ჩვენთვის ყველაზე საჭირო ნივთებიგადაურჩენია. ბიძაჩემმა მადლობის ნიშნად მას მაგრად ჩამოართვა ხელი.ცხადია, დავზრალდით კიდეც. მაგალითად, იარაღი დავკარგეთ, მაგრამბოლოსდაბოლოს, უიარაღოდაც გავძლებდით. თოფის წამლის მარაგი კინაღამ რომაგვიფეთქდა ქარიშხლის დროს, უვნებლად გადარჩა.- რახან თოფები დავკარგეთ, იძულებული ვიქნებით, ნადირობაზე ხელიავიღოთ! - წამოიძახა პროფესორმა.- კეთილი, ეგ არაფერი, მაგრამ ინსტრუმენტები? - ვუთხარი მე.- აგერაა მანომეტრი, ინსტრუმენტთა შორის ყევლაზე სასარგებლო, რომელშიც მეყველა დანარჩენს გავცვლიდი, მანომეტრით შემიძლია სიღრმის გამოანგარიშება დაიმის გაგება, თუ როდის მივაღწევთ დედამიწის ცენტრს. უიმისოდ კი შეიძლებაცენტრს გავცდეთ, დედამიწის მეორე მხარის რომელიმე წერტილში გავიდეთ.ბიძაჩემის ამგვარი ხუმრობა აუტანელი გახდა.- კომპასი? - ვკითხე მე.- სრულიად უვნებელია. ბუსოლიც აქ არის, ამ კლდეზე. ქრონომეტრი დათერმომეტრებიც შესანიშნავად შენახულა. ჩვენი მონადირე იშვიათი ადამიანია!მართლაც, უნდა გვეღიარებინა: ყველა ინსტრუმენტი, ხელსაწყო და სამუშაოიარაღი იქვე, სილაზე ერტმანეთზე ელაგა: კიბეები, ბაწრები, თოხები, ნიჩბები დასხვა.საჭმლის საკითხი მაინტერესებდა და ვიკითხე:- სურსათი?- სურსათსაც გადავხედოთ, - მიპასუხა ბიძაჩემმა.ხელუხლებელი სურსათის ყუთებს წყალი თითქოს არც გაჰკარებოდა, ასე რომ,ორცხობილა, აპოხტი, ღვიის არაყი და გამხმარი თევზი კიდევ ოთხ თვეს გვეყოფოდა.- ოთხი თვე! - წამოიძახა პროფესორმა. - ამდენ ხანში ჩასვლასაც მოვასწრებთ დაამოსვლასაც და ამით, რაც შემოგვრჩება, მინდა დიდი სადილი გავუმართო ჩემსიოჰანეუმელ კოლეგებს.