მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

უნდა დავმორჩილებოდი. ქუჩის გადაღმა მხარს მცხოვრებმა დარაჯმა გასაღებიჩაგვაბარა და კიბეს შევუდექით.ბიძაჩემი მსუბუქი ნაბიჯით წინ მიმიძღოდა. მე მივყვებოდი, არც მთლადუშიშრად, რადგან თავბრუ ადვილად მეხვეოდა. ვერც არწივის გამბედაობასდავიკვეხნიდი, ვერც მაგარ ძარღვებს.სანამ გარს კედელი გვერტყა, ყველაფერი კარგად მიდიოდა; მაგრამ ასორმოცდაათი საფეხურის შემდეგ სახეში ჰაერი მეცა; სამრეკლოს ბაქანს მივაღწიეთ. აქიწყებოდა საჰაერო კიბე, მსუბუქი მოაჯირით, ხოლო კიბის საფეხურები თანდათანვიწროვდებოდნენ, კიბე თითქოს უსასრულობისაკენ მიისწრაფოდა.- აქ რა ამიყვანს! - წამოვიძახე მე.- ლჩარი ხომ არა ხარ? ამოდი! - ულმობელად მიპასუხა პროფესორმა.იძულებული ვიყავი, ჩავჭიდებოდი მოაჯირს და გავყოლოდი. სუფთა ჰერიმაბრუებდა; ვგრძნობდი, ქარი როგორ არყევდა სამრეკლოს; ფეხები მეკეცებოდა; ჯერმუხლებზე დავიწყე ფოფხვა, შემდეგ მივცოცავდი, სიმაღლის შიშით თვალებიდახუჭე.ბოლოს, ბიძაჩემმა საყელოში ჩამჭიდა ხელი და გუმბათთან ამათრია.- უყურე, - მითხრა მან, - კარგად ჩაიხედე! უნდა ისწავლო უფსკრულში ცქერა.თვალი გავახილე. კვამლიდან ბურუსში გაბრტყელებული, თითქოს რიღაცითგაჭეჭყილი სახლები შევნიშნე. ჩემ ზემოთ აქოჩრილი ღრუბლები დაცურავდნენ,მაგრამ ოპტიკური შეცდომის გამო, ისინი უძრავი მეჩვენებოდა, ხოლო სამრეკლო,გუმბათი, მე თვითონ ფანტასტიკური სისწრაფით მივქროდით. შორს, ერთის მხრივ,მოჩანდა ზურმუხტი ველები, მეორე მხრივ კი მზის სხივებით გაბრწყინებული ზღვაელვარებდა. ელსინორის კონცხის გასწვრივ ზუნდი იშლებოდა. რამდენიმე თეთრიაფრა თოლიას ფრთასავით ზღვის ზედაპირზე ფარფატებდა. აღმოსავლეთით კი,ბურუსში შვეციის ოდნავ წაშლილი ნაპირები ისახებოდა. მთელი ეს სივრცეთვალწინ მიტრიალებდა.მიუხედავად ამისა, უნდა ფეხზე ავმდგარიყავი, წელში გავმართულიყავი დამეცქირა. თავბრუსტრიალის პირველი გაკვეთილი მთელი საათის გაგრძელდა.როდესაც, დასასრულ, ნება მომეცა დაბლა ჩავსულიყავი და ქუჩის მყარ ფილაქანზეფეხი დამედგა, მთელს სხეულში მტეხდა.ხვალ თავიდან დაიწყებთ, - მითხრა ჩემმა მწვრთნელმა.მართლაც ეს თავბრუდამხვევი ვარჯიში ხუთი დღის განმავლობაშიმეორდებოდა. ძალაუნებურად, საგრძნობი წინსვლაც დამეტყო "ზევიდან ქვევითცქერის" ხელოვნებაში.მეცხრე თავიგამგზავრების დღე დადგა. წინა დღით თავაზინმა ბ-ნმა ტომსონმა საგანგებოსარეკომენდაციო წერილები გადმოგვცა ისლანდიის გუბერნატორ გრაფტრამპისადმი, ეპისკოპოსის თანაშემწის ბ-ნ პიკტურსონისადმი და რეიკიავიკისმერის ბ-ნ ფინსენისადმი. ბიძაჩემმა მხურვალე ხელის ჩამორთმევით მადლობაგადაუხადა.ორში, დილის ექვს საათზე, ჩვენი ძვირფასი ბარგი "ვალკირიის გემბანზეაიტანეს. კაპიტანმა მიგიჩინა საკმაოდ ვიწრო გაიუტები.- ზურგის ქარი თუ გვიწყობს ხელს? - იკითხა ბიძაჩემმა.