მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

სასოწარკვეთილი ვიყავი, მაგრამ ამ სიტყვებმა მაინც ამაღელვა, განსაკუთრებითიმან, რომ ბიძაჩემი საკუთარ თავს ძალას ატანდა და ასე იძულებით მელაპარაკებოდა.- კეთილი! - წამოვიძახე მე. - დე ასე იყოს, როგორც თქვენ გსურთ! ღმერთმახელი მოგიმართოთ და სამაგიერო მოგიზღოთ თქვენი ზეადამიანურიენერგიისათვის. ბედის საცდელად რამდენიმე საათიღა დაგვრჩა. გზას გავუდგეთ!ოცდამეორე თავიახლა უკვე მეორე გვირაბით განვაგრძეთ ჩასვლა. ჰანსი, ჩვეულებისამებრ, წინმიდიოდა. ასი ნაბიჯიც არ გადაგვედგა, რომ პროფესორმა ნათურა კედლის გასწვრივგაატარა და წამოიძახა:- აქ პირველყოფილი ფორმაციაა! ჩვენ სწორ გზას ვადგავართ! წინ! წინ!როდესაც, სამყაროს არსებობის პირველ დღეებში, დედამიწა თანდათანცივდებოდა, ქანებ ის მოცულობის შემცირების შედეგად მის ქერქში ნაპრალები დასიღრუვეები გაჩნდა. გამჭორლი გვირაბი, რომელსაც ჩვენ ახლა მივყვებით,წარმოადგენდა ასეთ ნაპრალს, რომლიდანაც ოდესღაც ლავა იღვრებოდა. ათასიმსგავსი ნაპრალი, ნაბზარი და მათი განშტოებანი დედამიწის ქერქში გაუვალლაბირინთს აჩენდა.რაც უფრო ღრმად ჩავდიოდით, მით უფრო ნათლად ჩანდა პირვანდელიფორმაციის შემადგენელი ფენების ცვლა. გეოლოგიურ მეცნიერებას ეს პირვანდელიფორმაცია მიაჩნდა დედამიწის კრისტალური ქერქის საფუძვლად. ამ ქანების რიცხვსეკუთვნის: ფიქალები, გნეისები, ქარსიანი ფიქალები, რომლებიც ამ გრანიტის ქანებისმყარ საფუძველზეა განლაგებული.მინერალოგისტი ჯერ არასოდეს მოხვედრილა ასეთ ხელსაყრელ პირობებში,რომ ბუნება ადგილზევე შეესწავლა. ჩვენ უშუალოდ, საკუთარი თვალით ვხედავდითდა ვსწავლობდით, საკუთარი ხელით ვეხებოდით იმას, რისი სიღრმიდან ამოტანა არძალუძს ისეთ უხეშ იარღს, როგორიც ბურღია. ათასნაირ ელფერად შეღებილ მწვანეფიქლის შრეებს სპილენძის და მანგანუმის ძარღვები კვეთდნენ, ალაგ-ალაგ ოქრო დაპლატინა იყო ჩართული.ვფიქრობდი დედამიწის წიაღში ჩამარხულ ამ საუნჯეზე, ხარბი ადამიანები რომვერასოდეს დაეუფლებიან! დედამიწის წარმოშობის პირველ დღეებში ეს განძი ისეთსიღრმეში შთაინთქა, რომ ვერც ნიჩაბი, ვერც თოხი მას ვერასოდეს ვერ ამოთხრის დავერ ამოიტანს ამ სამარიდან.ფიქალს მოჰყვა შრეებრივი გნეისები, იშვიათად პარალელურად განალგებულიდაფურცლული მინერალები, შემდეგ ქარსიანი ფიქალი, რომელშიც ყურადღებასიქცევდა ბრჭყვიალა ქარსის დიდი ფურცლები.ჩვენი აპარატების შუქი, მინერალების წახნაგებში ათასნაირად გარდატეხილი,ბრწყინავდა და ელვარებდა, გეგონებოდა უწმინდესი და უბრწყინვალესიბრილიანტის შუაგულში მოვხვდითო.ექვსი საათისათვის სინათლის ამ ნაკადმა საგრძნობლად იკლო. და თითქმისშეწყდა: გვირაბში გაშიშვლებულ ქანებს უფრო კრისტალური სტრუქტურა დაეტყო,გამუქდა ქარსი, მინდვის შპატი და კვარცი უფრო მკვრივად შეზრდილი ჩანდა დაგამოჩნდა ის უმკვრივესი ქანი, რომელსაც აწევს დედამიწის ქერქის ოთხივეფორმაცია, ჩვენ გრანიტის უშველებელ ციხეში მომწყვდეულები აღმოვჩნდით.