მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

იმის აღიარება ვერ გავბედე, რომ ბიძაჩემისთანა უწყალო ადამიანის ხელშიმხოლოდ ეს გარდაუვალი ხვედრი გველოდა.ძალზე აღელვებული მოხუცი ქალი ოხვრით დაუბრუნდა თავის სამზარეულოს.როდესაც მარტო დავრჩი, გავიფიქრე, წავსულიყავი და ყოველივე გრაუბენისათვის მეამბნა, მაგრამ სახლი როგორ დამეტოვებინა? პროფესორი ყოველ წამსშეიძლება დაბრუნებულიყო და რომ დავეძახე? თუ მოინდომებდა ამ ლოგოგრიფისამოცნობის გაგრძელებას, რომელის წინაშე უძლური აღმოჩნდებოდა თვით მოხუციოიდიპოსიც, მე რომ არ ვუპასუხებდი მის ძახილს, მაშინ რა მოხდებოდა?ყველაზე გონივრული ადგილზე დარჩენა იყო. სწორედ იმ ხანებში ერთმაბეზანსონელმა მინერალოგმა გამოგვიგზავნა კაჟის გეოლოგების კოლექცია, რომლისკლასიფიცირება იყო საჭირო. მუშაობას შევუდექი. გავარჩიე, წარწერები გავუკეთე,თავის ალაგას მინიან კარადაში ჩავაწყე ყველა ეს ღრუ ქვები, რომლებშიაც პატარკრისტალები ელვარებდა.მაგრამ ამ საქმემ ვერ გამიტაცა. ძველი დოკუმენტის გამოცნობაკვლავინდებურად მაფიქრებდა, ტვინი ამიდუღდა და უაღრესად შევწუხდი.მაწუხებდა გარდუვალი კატასტროფის წინათგრძნობა.ერთი საათის შემდეგ ჩემი ჟეოდები უკვე წესისა და რიგის მიხედვით დავალაგე,უტრეხტის სავარძელში ჩავეში, ხელები დავუშვი და სავარძელში ჩავესვენე.მოვუკიდე ჩემს გრძელ, მოგრეხილ ყალიონს, რომლის გამოძერწილი ტარიუდარდელად წამოწოლილ ნაიადას წარმოადგენდა, თავს ვიქცევდი იმით, რომთვალს ვადევნებდი წვას, თანდათან ჩემს ნაიადას ნამდვილ ზანგის ქალად რომაქცევდა. დროდადრო ყურს ვუგდებდი ხომ არ ისმოდა კიბეზე ფეხის ხმა. მაგრამ არა.სად უნდა ყოფილიყო ახლა ბიძაჩემი? წარმოვიდგინე, რომ იგი გარბოდა ალტონისგზის მშვენიერ ხეივანში, ხელებს იქნევდა, ჯოხს ურტყამდა კედელს, გაშმაგებულიბალახს ცელავდა, თავს აცლიდა ნარგავებს და ცალუღელა ყარყატებს აფრთხობდა.როგორ დაბრუნდებოდა სახლში - გამარჯვებული თუ იმედგაცრუებული? ვინვის სძლევდა, პროფესორი საიდუმლოს, თუ პირიქით? ასე ვეკითხებოდი ჩემს თავს.უფიქრელად ავიღე ქაღალდის ფურცელი, რომელზეც ჩემ მიერ გამოყვანილი ასოთაწყება იყო ჩამწკრივებული. თავს ვეკითხებოდი:- "რას ნიშნავს ყოველივე ეს?"ვეცადე ასოები ისე დამელაგებინა, რომ სიტყვები გამოსულიყო. შეუძლებელიაღმოჩნდა! ვაერთებდი ორ-ორს, სამ-სამს, ხუთ-ხუთს, ექვს-ექვსს, მაგრამ ამოცანისვერავითრ ამოხსნას ვერ ვხედავდი. მართალია, მეთოთხმეტე, მეხუთმეტე დამეთექვსმეტე ასოები ადგენდნენ ინგლისურ სიტყვას "rota". ოთხმოცდამეოთხე,ოთხმოცდამეხუთე და ოთხმოცდამეექვსე შეადგენდა სიტყვას "sir" და ბოლოს,თვითონ დოკუმენტის ტექსტში, მესამე პწკარში, შევნიშნე აგრეთვე ლათინურისიტყვები "mutabile" "ira", "nec", "atra"."ეშმაკმა დალახვროს, - გავიფიქრე, - ეს ბოლო სიტყვები თითქოს ამართლებენბიძაჩემის მოსაზრებას დოკუმენტის ენის შესახებ და კიდევ, მეოთხე პწკარში,ვამჩნევს სიტყვას "tabiled", რომელიც ითარგმნება როგორც "წმინდა ტყე". მართალია,მესამე პწკარში იკითხება სიტყვა "mer", რომლის ფორმა წმინდა ებრაულია, ხოლოუკანასკნელ პწკარში - სიტყვები "mere" რომლებიც პირწმინდად ფრანგულია".ყოველივე ამან თავბრუნ დამახვია! ოთხი სხვა და სხვა ენა ამ შეუსაბამოწინადადებაში! რა კავშირი შეიძლებოდა ყოფილიყო ასეთ სიტყვებს შორის: "ყინული,ბატონი, გაბრაზება, ულმობელი, წმინდა ტყე, ცვალებადი, დედა, თაღი ან ზღვა?ადვილად მხოლოდ პირველი და უკანასკნელი სიტყვის დაახლოება ხერხებოდა: