მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

ნუთუ კვლავ ზღვაში ვართ? დიახ, წარმოუდგენელი სიჩქარით მივქრივართ.გავიარეთ ინგლისის, ლამანშის, საფრანგეთის და იქნებ, მთელი ევროპის ქვეშ!. . . . . . . . . . . . . . . .ისევ ხმაური ისმის! ცხადია, ზღვა ასკდება კედლებს!...მაგრამ მაშინ.... . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . .ოცდამეთექვსმეტე თავიაქ თავდება ჩანაწერები, რომელსაც "საზღვაო დღიური" ვუწოდე და რომელიცბედზე, ტივის დაღუპვისას გადავარჩინე. კვლავინდებურად განვაგრძობ თხრობას.იმას ვერ აღვწერ, რა მოხდა, როცა ტივი ნაპირზე რიფს დაეჯახა. მხოლოდ ისვიგრძენი, როგორ გადავვარდი ტალღებში, და თუ სიკვდილს გადავურჩი, თუ ჩემისხეული წვეტიან კლდეებს არ გადაეგო, ჰანსს უნდა ვუმადლოდე. მისმა ღონიერმახელმა ამომიყვანა მორევიდან.მამაცმა ისლანდიელმა ტალღებს ამაშორა, ნაპირზე გამიტანა და ბიძაჩემისგვერდით დამასვენა ცხელ სილაზე.შემდეგ კლდიან ნაპირს მიუბრუნდა და გაშმაგებულ ტალღებს ტივის ნარჩენებიგამოსტაცა. ლაპარაკის თავი არა მქონდა; განცდებისა და დაღლილობისაგანდაუძლურებული ვიყავი; ერთი საათი გონს ვერ მოვეგე.კვლავ კოკისპირულად წვიმდა, უმატა კიდეც, ცა ჩამოქცევას აპირებდა. თავიკლდეებს შევაფარეთ. ჰანსმა სადილი მოამზადა, მე არც მივკარებივარ. უძილოდგატარებულმა სამმა ღამემ გაგვტანჯა. ქანცგაწყვეტილები მივეგდეთ და მშფოთვარეძილს მივეცით თავი.მეორე დღეს მშვენიერი ამინდი იდგა. ცაც და ზღვაც მიწყნარდა. ქარიშხალისნასახიც კი არ ჩანდა. პოფესორი კარგ გუნებაზე იყო და გაღვიძებულს მომეგება:- ჩემო ბიჭო, კარგად გეძინა?ისე მკითხა, გეგონებოდა, კონიგშტრასზე ვიყავი, ახალგაღვიძებულს ცხელისაუზმე მელოდებოდა და საბრალო გრაუბენზე დასაქორწინებლად უნდამოვმზადებულიყავი.ვაგლახ, ქარიშხალს ტივი აღმოსავლეთით რომ გადაესროლა, ჩვენ გერმანიის,ჩემი ძვირფასი ქალაქის ჰამბურგის და იმ ქუჩის ქვემოთ აღმოვჩნდებოდით, სადაცცხოვრობდა ის, ვინც ამქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარდა. მისგან მხოლოდორმოციოდე ლიე თუ მაშორებდა! მაგრამ ორმოცი ლიე შვეულად გრანიტისკედლით, სინამდვილეში კი ათას ლიეზე მეტი მანძილი იდო ჩვენს შორის. ვიდრებიძაჩემს პასუხს გავცემდი, გონებაში სწორედ ამ ფიქრებმა გამიელვა.- აი საკვირველება! - იწყინა პროფესორმა, - პასუხის გაცემაც არ გინდ, კარგადგეძინა თუ ცუდად?- ძალიან კარგად, - ვუპასუხე მე. - ჯერააც ტანში მამტვრევს, მაგრამ არაფერია.- ეგ არაფერი, გაგივლის.- თქვენ კი ძალიან მხიარულად გამოიყურებით დილას, ბიძაჩემო.- შესანიშნავად, ჩემო ბიჭო, ჩინებულად ვარ! ჩვენ ხომ მივაღწიეთ.- ჩვენი ექსპედიციის დასასრულს?