მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

- არა, ქარი თითქოს მუდმივად ერთი მიმართულებით ქროდა. ასე რომ, მევფიქრობ, ეს ნაპირი უნდა პორტ-გრაუბენის სამხრეთ-აღმოსავლეთითმდებარეობდეს.- კეთილი, ამის შემოწმება ადვილია კომპასის მეშვეობით. აბა, ერთი დავხედოთბუსოლს.პროფესორი გაემართა იმ კლდისაკენ, რომელზეც ჰანსმა ინსტუმენტები დააწყო.მიდიოდა მხიარულად, მხნედ, ხელებს იფშვნეტდა, თითქმის სულგაახალგაზრდავდა! გავყევი, მაინტერესებდა, ვარაუდში ხომ არ ვცდებოდი.როდესაც კლდემდე მივედით, ბიძაჩემმა ხელთ კომპასი აიღო,ჰორიზონტალურად დადო და მიაჩერდა ისარს, რომელიც ჯერ ირყეოდა, შემდეგ კიუძრავად გაჩერდა.ბიძაჩემმა დახედა, შემდეგ თვალები მოიფშვნიტა და ისევ დახედა. ბოლოსგაოცებული მომიბრუნდა.- შევეკითხე, რა მოხდა-მეთქი.მანიშნა, ინსტრუმენტს დახედეო. დავხედე და გაკვირვებისაგან ყვრილიამომხდა. ისრის წვერი ჩრდილოეთს იქ უჩვენებდა, სადაც ჩვენ სამხრეთიგვეგულებოდა! იგი ნაპირისკენ უჩვენებდა, ნაცვლად იმისა, რომ შუა ზღვისკენმიმართულიყო!კომპასი მივატრიალ-მოვატრიალე, დავაკვირდი. სავსებიტ უვნებელი იყო.როგორც არ უნდა შეგვებრუნებინა, ისარი დაჟინებით იმ ჩვენთვის მოულოდნელმიმართულებას უბრუნდებოდა.ამრიგად, ეჭვს გარეშე გახდა, რომ ქარიშხლის დროს ქარს მიმართულებაშეეცვალა ისე, რომ ჩვენ არც გაგვიგია, და იმ ნაპირისაკენ მიუგდია ტივი, რომელიცბიძაჩემის ვარაუდით, უკან გვქონდა მოტოვებული.ოცდამეჩვიდმეტე თავიმე არ ძალმიძს იმ გრძნობათა თანმიმდევრულად აღწერა, პროფესორლიდენბროკს რომ დაუფლა, ჯერ გაოცებამ მოიცვა, მერე უნდობლობა დაეტყო დაბოლოს ბრაზი მოერია. არასოდეს მინახავს ადამიანი ასე დაბნეულიყოს, შემდეგ კიასე გაშმაგებულიყოს. რომ დაღლა-დაქანცვა, საფრთხე, ყოველივე, ის, რაცგადავიტანეთ, ხელახლა უნდა განგვეცადა, თურმე დაგვიხევია, ნაცვლად იმისა, რომწინ წავსულიყავით!მაგრამ ბიძაჩემმა სწრაფად სძლია თავს.- ბედმა ასე გამამასხარავა! - წამოიძახა მან. - სტიქია ჩემს წინააღმდეგააშეთქმული! ჰაერი, ცეცხლი და წყალი შეერთებული ძალებით გზას მიღობავენ, ახლაისიც ნახონ, თუ რად ღირს ჩემი ნებისყოფა. მე არ დავთმობ, არც ეთი ნაბიჯით უკანარ დავიხევ და იმასაც ვნახავ, ვინ გაიმარჯვებს, - ადამიანი თუ ბუნება!კლდეზე შემდგარი, გაღიზინებული ოტო ლიდენბროკი იმქურებოდა, ფიცხიაიაქსის მსგავსად, თითქოს ღმერთებს უპირებდა შერკინებას, მაგრამ მე საჭიროდჩავთვალე ჩვრეოდი და ბიჩაძემის გაშმაგება შემენელებინა.- მოისმინეთ, - ვუთხარი მტკიცედ, - ამქვეყნად ყოველგვარ პატივმოყვარეობასსაზღვარი აქვს: შეუძლებელს არ უნდა შევეჭიდოთ; ზღვაში სამოგზაუროდ ცუდადვართ აღჭურვილი; ხუთასი ლიეს გავლა შეუძლებელია სახელდახელოდ შეკრულიუბადრუკი ტივით, აფრის ნაცვლად რომ საბანი გვაქვს და ანძის ნაცვლად უბრალო