მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

მოგზაურობის ფათერაკიცა და უკანა გზის ხიფათიც. რაც სხვამ გააკეთა, მეც მსურდაიმის გაკეთება და თუკი ადამიანმა მოიმოქმედა, არც მე მეჩვენებოდა შეუძლებლადიმის განმეორება.- წინ! წინ გავწიოთ! - წამოვიძახე და უკვე ბნელი დერეფნისაკენ გავეშურე,როდესაც პროფესორმა გამაჩერა და ამჯერად ამ ფიცხმა ადამიანმა მოთმინება დათავშეკავებულობა მირჩია.- ჯერ ჰანსთან დავბრუნდეთ, - მითხრა მან, - და ტივი აქ მოვიყვანოთ.ამ ბრძანებას არც თუ მაინცდამაინც დიდი სიამოვნებით დავემორჩილე,სანაპირო კლდეებს შორის სწრაფად გავუდექით გზას.- იცით, ბიძაჩემო, - ვეუბნებოდი გზადაგზა, - ჯერჯერობით გარემოება საოცრადხელს გვიწყობს!- ასე გგონია, აქსელ?- ცხადია, თვით ქარიშხალმაც კი ხელი შეგვიწყო და სწორ გზაზე დაგვაყენა.დაილოცოს ის ქარიშხალი! მან იმ ნაპირს დაგვაახლოვა, რომელსაც კარგი ამინდიუფრო დაგვაშორებდა! წამით დავუშვათ, რა ბედი გვეწეოდა, ჩვენი ტივილიდენბროკის ზღვის სამხრეთ ნაპირს რომ მისდგომოდა? საკნუსემის სახელს ვერვიხილავდით და ახლა რომელიმე უდაბურ პლაჟზე ვიქნებოდით მეტად სავალალომდგომარეობაში.- დიახ, აქსელ, ალბათ განგებას სურდა, რომ სამხრეთისაკენ მიმავალებიჩრდილოეთში გადმოვესროლეთ და სწორედ საკნუსემის კონცხზე ამოგვეყო თავი.უნდა ვაღიარო, რომ ძალზე უცნაური ამბავია, რაღაც ისეთი შეგვემთხვა, რისი ახსნაცმე ნამდვილად არ ძალმიძს.- რა ბედენაა! მოვლენების ახსნა რაში გვჭირდება, ახლა იმ მოვლენით უნდავისარგებლოთ!- უთუოდ, ჩემო ბიჭო, მაგრამ...- .... მაგრამ ჩვენ კვლავ ჩრდილოეთის გზას ვადგებით. ჩრდილოეთ ევროპისქვეყნების ქვეშ უნდა ვიაროთ, შვეციისა, რუსთის, ციმბირის და, ვინ იცის, კიდევრომელი ქვეყნების ქვეშ? ნაცვლად იმისა, რომ აფრიკის უდაბნოთა ან ოკეანის ქვეშგვევლო და ამაზე მეტი არაფერი მინდა გავიგო!- დიახ, აქსელ, მართალი ხარ, რადგან ჩვენ ვიტოვებთ ჰორიზონტალურ გზას ამზღვაში, რომელიც ვერსად ვერ გაგვიყვანდა. ახლა ქვემოთ უნდა დავეშვათ, კიდევუფრო ქვემოთ და მხოლოდ ქვემოთ! იცით თუ არა, რომ დედამიწის ცენტრშიმისასვლელად მხოლოდ ათას ხუთასი ლიე დაგვრჩა გასავლელი!- ეს ხომ სალაპარაკოდაც არ ღირს! - წამოვიძახე, - მაშ, გზას გავუდგეთ!ასე გვაბოდებდა, სანამ მონადირესთან მივედით. ყველაფერი მზად იყოგასამგზავრებლად. ტივზე მთელი ჩვენი ტვირთი უკვე ელაგა. აფრა ავწიეთ და ჰანსმატივი ნაპირის გაყოლებით საკნუსემის კონცხის მიმართულებით გაიყვანა.ქარი ხელს რა გვიწყობდა, რადგან ტივს ნაპირის სიახლოვეს ცურვა უჭირდა,ამიტომ ადგილ-ადგილ იძულებული ვიყავით რკინის წვეტიანი ჭოკები ფსკერზემიგვებჯინა და წინ წაგვეგდო. ხშირად წინ წყლიდან ამოშვერილი კლდეებიგვეღობებოდა და საკმაოდ შორი გზის მოვლა გვიხდებოდა. ბოლოს, როგორც იქნა,სამი საათის ცურვის შემდეგ, დაახლოებით საღამოს ექვს საათზე, ნაპირზემისადგიომად სახიერო ადგილს მივადექით.ნაპირზე გადავედი, ბიძაჩემი და ისლანდიელიც მომყვნენ. ამ მოგზაურობამ არდამამშვიდ, პირიქით, წინადადებაც კი შემოვიტანე, რომ "ჩვენი ხომალდები