მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

ცოტა ხნის შემდეგ ბიძაჩემი მომიახლოვდა, გულთან მიმიზიდა დაგულწრფელი სიბრალულით ჩამჩურჩულა:- საბრალო ბავშვო!ამ სიტყვებმა გული ამიჩუყეს, რადგან პროფესორის ალერსს მიჩვეული არვიყავი. მივწვდი მის ხელებს და გულში ჩავიკარი. წინააღმდეგობა არ გაუწევია.თვალზე ცრემლი მოადგა და თანაგრძნობით დამაცქერდა.მერე მოიხსნა მხარეზე გადაკიდებული მათარა და ტუჩებთან მომიახლოვა,დალიეო, მითხრა.ჩემს გაკვირვებას საზღვარი არ ჰქონდა.მომეჩვენა? ხომ არ შეიშალა ბიძაჩემი. უხმოდ შევცქეროდი. არაფერი მესმოდა.- დალიე, - გამიმეორა მან.მათარა ტუჩებზე მომადო და მთელი შიგ დარჩენილი წყალი პირში ჩამასხა.ო! რა სიამოვნებაა! ერთმა ყლუპმა წყალმა ცეცხლმოკიდებული პირი გამისველა.ერთდაერთმა ყლუპმა მომასულიერა და უკვე მისიკვდილებულს სიცოცხლედამიბრუნა.ხელები გულზე მივიკარი და ამით მადლობა გადავუხადე ბიძაჩემს.- დიახ, - თქვა მან, - წყლის ერთი ყლუპი! უკანასკნელი! ხომ გესმის?უკანასკნელი ყლუპი! სათუთად შემოვინახე ჩემი მათარის ფსკერზე. ოცჯერ, ასჯერშევებრძოლე საშინელ ცდუნებას, წყურვილი დავიოკე, გავუძელი. შენთვის დავზოგე,აქსელ.- ბიძაჩემო! - ვბუტბუტებდი და ცხარე ცრემლი მდიოდა.- საბრალო ბავშვო, ვიცოდი, რომ ვეღარ გაუძლებდი, გზაჯვარედინთან ღონეგამოლეული დავარდებოდი, ამიტომ წყლის უკანასკნელი წვეთები შენსმოსასულიერებლად შევინახე.- გმადლობთ! გმადლობთ! - ვიმეორებდი ოდნავ წყურვილდაოკებული. მაინცცოტაოდენი ძალღონე მოვიკრიბე. გამშრალი. ხორხის დაჭიმული კუნთები მომეშვა,ანთებული ტუჩები ოდნავ დამიამდა და შევძელი ხმის ამოღება.- წყალი გაგვითავ და, - ვუთხარი თანამგზავრებს, - ახლა ხომ ხედავთ, მეტი გზაარა გვაქვს, ერთი გამოსავალიღა დაგვრჩენია; უკან უნდა დავბრუნდეთ.ბიძაჩემმა თავი დახარა; თვალს ვერ მისწორებდა, განზე გაურბოდა.- უნდა დავბრუდნეთ! - წამოვიძხე მე, - და კვლავ სნეფელსის გზას დავადგეთ.ღმერთმა ძალა შეგვმატოს და კრატერის მწერვალს მივაღწიოთ!- დავბრუნდეთ? - გაიმეორა ბიძაჩემმა თითქოს თავის თავს ეკითხებოდა.- დიახ ზედმეტ წუთსაც ნუ დავკარგავთ, ახლავე დავბრუნდეთ.საკმაოდ ხანგრძლივი სიჩუმე ჩამოვარდა.- ასე რომ, აქსელ, - განაგრძო პროფესორმა უცნაური კილოთი, - წყლის ამრამდენიმე წვეთმაც არ დაგიბრუნა მხნეობა და ენერგია.- მხნეობა!- ისევ ისე დაცემულსა და დავარდნილს გხედავ, გული გაგიტეხია, ისევუიმედოდ ლაპარაკობ!რა შემართების კაცთან მქონდა საქმე! ეს მამაცი ადამიანი კიდევ გეგმებსაწყობდა!- როგორ! თქვენ არა გსურთ რომ...- ამ ექსპედიციაზე უარი ვთქვა, იმ დრო, როდესაც ყოველივე იმისმომასწავებელია, რომ იგი შეიძლება წარმატებით დამთავრდეს! არასოდეს!- მაშ იმ აზრს უნდა შევეგუოთ, რომ დავიღუპებით?