მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

ჩასჭიდებოდა ბაგირის წვერს და, ეტყობოდა, სიამოვნებით შესცქეროდაგაშმაგებული სტიქიის თარეშს.ჰანსი ადგილიდან არ იძროდა. გრძელი თმა გასწეწოდა, სახეზე ჩამოშლოდა დამის გაბურძგნილ თმაში მოელვარე ნაპერწკალი ისე ენთო, იხტიოზავრებისა დამეგათერიუმების თანამედროვე პირველყოფილ ადამიანს ჰგავდა.ანძა ჯერჯერობით უძლებდა. აფრა იჭიმებოდა, როგორც გაბერილი ბუშტი,რომელიც ეს-ეს არის უნდა გამსკდარიყო. ტივი სწრაფად მიქროდა, სიჩქარისგამოანგარიშებას ვერ ვახერხებდი, მაგრამ ნაკლებ სწრაფად, ვიდრე წყლის ჭავლი,წვიმის წვეთები უკვე სახეში გვცემდა.- აფრა! აფრა! - ვყვიროდი და აფრის ჩამოშვების ნიშანს ვაძლევდი, მაგრამბიძაჩემი მიპასუხებდა:- არა!- Nej , - კვერს უკრავდა ჰანსი და თავს ოდნავ იქნევდა.ამასობაში წვიმა თქრიალით ეშვებოდა იმ მწვანე ჰორიზონტის წინ, საითაც ჩვენგიჟებივით მივექანებოდით. მაგრამ ვიდრე იგი ჩვენამდე მოაღწევდა, ღრუბლისფარდა დაირღვა, ზღვა ადუღდა და მალულ ფენებში ქიმიური ზემოქმედებისგავლენით წარმოშობილი ელექტრონი ჩაერთო თამაშში. ქუხილის გრგვინვას ელვისმოელვარე ნაკადები უერთდება. ურიცხვი ელვა ჯვარედინდებოდა. ჰაერშიდაგროვილი ორთქლის მასა გახურდა; სინათლით გამსჭვალული სეტყვისმარცვლები ლითონის იარაღებს ეცემოდა და ელვარებდა; გაზრდილი ზვირთებიცეცხლისმფრქვეველ ძუძუს თავებსა გვანდნენ, რომლებსაც შინაგანი ცეცხლიაელვარებდა.ძლიერმა სინათლემ დამაბრმავა, ქუხილის გრგვინვამ დამაყრუა, ჩავებღაუჭეანძას, რომელიც ისე იხრებოდა, როგორც ლერწამი ქარში!. . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . .აქ ჩემი მოგზაურობის ჩანაწერები ძალზე არასრული გახდა. მე ვიპოვე მხოლოდრამდენიმე სახელდახელოდ ჩანიშნული ნაჩქარევი შენიშვ ნა - მოკლე და ბუნდოვანი,მაგრამ ეს სიმოკლე და გაურკვევლობა იმ მღელვარების შედეგია, რომელიც მაშინდამეუფლა. მაინც ეს ჩანაწერები უკეთ გადმოსცემენ იმ დღეების განწყობილებას,ვიდრე ჩემს მეხსიერებაში აღბეჭდილი ამბები.. . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . .კ ვ ი რ ა, 23 ა გ ვ ი ს ტ ო. - სადა ვართ? მივქრივართ წარმოუდგენელი სიჩქარით.საშინელი ღამე გავატარეთ. ქარიშხალი არ ცხრება. ჩვენ ქარიშხლის ღრიალს დაჭექა-ქუხილის გრგვინვაში ვარსებობთ. ყურებიდან სისხლი გვდის. ერთმანეთსსიტყვასაც ვერ ვაგებინებთ.ელვა განუწყვეტლივ თანა გვსდევს. მე ვხედავ ელვის ზიგზგებს, რომლებიც,ზღვაზე სწრაფი იერიშის შემდეგ, ზემოთ ბრუნდებიან და გრანიტის თაღსეკვეთებიან. შეიძლება თავზე ჩამოგვექცეს! ხანდახან ელვა შუაზე იხლიჩება, ანცეცხლის ბურთად იქცევა და ყუმბარასავით სკდება, მაგრამ ხმაურს ეს არაფერსჰმატებს. მან უკვე ყოველგვარ ზომას გადააჭარბა. მსოფლიოს ყველა არსენალიც რომერთბაშად აფეთქებულიყო, ჩვენ ამაზე მეტ ხმაურს მაინც ვერ გავიგონებდით.განუწყვეტლივ ქუხს. ელვის იკანკლები გაიელვებენ ხოლმე წყლის ზედაპირზე,მაგრამ აიჭრებიან და ეხეთქებიან გრანიტის კამარას.