მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

- მაშინ უფრო დასავლეთისაკენ ავიღოთ გეზი, რადგან ვიცით, თუ რა ხიფათსწარმოადგენს ამ წარღვნამდელი ურჩხულების შეხვედრა!- ისევ ამ გეზით ვიაროთ, - მიპასუხა ბიძაჩემმა.ჰანს მოვუბრუნდი. საჭე უდრეკად ეჭირა. წყლის სვეტამდე თორმეტი ლიე მაინციქნებოდ. თუკი სეთი შორი მანძილიდან ცხოველების მიერ ამოტყორცნილი წყლისსვეტის დანახვა შეიძლებოდა, თვითონ ცხოველი უშველბეი ზომისა უნდაყოფილიყო, სიფრთხილის წესებს რომ დავმორჩილებოდით, გაქცევა გვმართებდა,მაგრამ აქ იმისათვის კი არ ვიყავით მოსული, რომ სიფრთხილე გამოგვეჩინა.ამრიგად, კვლავინდებურად განვაგრძეთ გზა. რაც უფრო ვუახლოვდებოდით,მით უფრო იზრდება წყლის სვეტი. რომელ ურჩხულს შეუძლია ამდენი წყლისშთანთქმა და შემდეგ მისი ამოტყორცნა?საღამოს რვა საათზე ურჩხულს ორი ლიეც კი აღარ გვაშორებდა. მისი მოშავოსხეული, ვეება, საზარელი, პატარა კუნძულივით აღმართულ ზღვაში. თვალიგვატყუებს თუ შიში ზომას მატებს? მე მეჩვენება, რომ ათასი ტუაზის სიგრძისაა!რომელია ეს ვეშაპისებრი ცხოველი, რომელიც არ გაუთვალისწინებიათ არც კიუვიესადა არც ბლუმენბახს? იგი უძრავადაა და თითქოს ჩასძინებია. ზღვას არ ძალუძს მისიდაძვრა, ტალღები ეტლაშუნებიან მის გვერდებს, ხუთასი ფუტის სიმაღლეზეატყორცნილი წყლის სვეტი გამაყრუებელი ხმაურით აწვიმს. ჩვენ კი გიჟებივითმივქრივართ ამ უშველებელი სხეულისაკენ, რომელსაც დღეში ასი ვეშაპიც ვერგააძღებდა.შიშმა შემიპყრო. უფრო შორს წასვლა არ მინდოდა. თუ საჭირო გახდებოდა,აფრის ბაწარსაც გადავჭრიდი. პროფესორს აღშფოთება გავუზიარე, მაგრამ მანპასუხიც არ გამცა.უცებ ჰანსი ფეხზე წამოდგა და იმ საშიში სხეულისაკენ თითი გაიშვირა.- Holte! - თქვა მან.- კუნძული! - წამოიძახა ბიძაჩემმა.- კუნძული! - გავიმეორე მეც და მხრები ავიჩეჩე.- რა თქმა უნდა, - მიპასუხა პროფესორმა და ხარხარი დაიწყო.- ეს წყლის სვეტი რაღაა?- Geyser, - თქვა ჰანსმა.- ცხადია, რომ გეიზერია! - მიპასუხა ბიძაჩემმა - ისლანდიის გეიზერბის მსგავსიგეიზერი! 1ჯერ არ მინდოდა გავმტყდარიყავი, რომ ასე სამრაცხვინოდ შევცდი პატარაკუნძული ზღვის ურჩხულად მომეჩვენა! მაგრამ ვაღიარე. ეს ხომ მხოლოდდამხოლოსბუნებრივი მოვლენაა.რაც უფრო ვუახლოვდებოდით, შადრევანი სულ უფრო და უფროგრანდიოზული ჩანდა, პატარა კუნძული საოცრადა ჰგავდა ვეება ვეშაპისებრცხოველს, რომლის თავი ათი ტუაზის სიმაღლიდან გადაჰყურებდა ტალღებს.გეიზერი, რომელსაც ისლანდიელები "გეისერად" გამოთქვამენ და "გაშმაგებას"ნიშნავს, დიდებულად ჩქეფდა მის კიდეზე.დროდადრო იფექთქებდა ხოლმე ყრუ დეტონაცია და კიდევ უფროგაფიცხებული უშველებელი ჭავლი შეარხევდა ორთქლის ქუდს და ავარდებოდახოლმე ღრუბელთა პირველ შრემდე. მას გარს არ ერტყმოდა არც ფუმაროლები, არც_________1 ჰეკლას მახლობლად მდებარე ძალიან ცნობილი მფეთქავი წყარო (ავტორის შენიშვნა).