ბიძაჩემი ისეთ ბანს მაძლევდა, გუნდი გეგონებოდათ.ო, რა მოგზაურობაა! რა საკვირველი მოგზაურობა! ერთი ვულკანის ყელშიშესულები, მეორე ვულკანის კრატერიდან ამოვედით და ეს მეორე, ქვეყნის კიდეზემდებარე, უდაბური ისლანდიის სნეფელსიდან ათას ორასზე მეტი ლიეთიადაშორებული. ექსპედიციის ავბედობამ დედამიწის ერთ ყველაზე მშვენიერ მხარეშიმოგვიყვანა. მარადიული თოვლის მხარე უკან დავტოვეთ, მარად მწვნე მხარეშიმოვედი. ყინულოვანი სარტყლის ნისლი უკან დაგვრჩა და სიცილიის ლაჟვარდი ცისქვეშ აღმოვჩნდით!ხილითა და ცივი წყლით საუცხოოდ ვისაუზმეთ და გზას გავუდექით, რათასტრომბოლის ნავსადგურში ჩავსულიყავით. ცრუმორწმუნე იტალიელებთანსიფრთხილე გვმართებდა. არ გვითქვამს საიდან გავჩნდით აქ კუნძულზე, თორემთორმეტ ჯოჯოხეთიდან ამოსულ ეშმაკობად ჩაგვთვლიდნენ. თავმდაბლობაგამოვიჩინეთ და გემის დაღუპვის დროს გადარჩენილ მგზავრებად გავასაღეთ თავი.ვერაფერი გმირობა იყო, მაგრამ ხიფათს გვაშორებდა.გზადაგზა ბიძაჩემის ბურდღუნი მესმოდა:- კი მაგრამ, კომპასი! კომპასი ხომ ჩრდილოეთს უჩვენებდა! ეს ფაქტი რითიაიხსნება?აგდებულად ვუთხარი:- ამის ახნისათვის თავის შეწუხებაც არა ღირს.- მომიტევე, მაგრამ სირცხვილია, რომ იოჰანეუმის პროფესორმა კოსმოსურიმოვლენის მიზეზი ვერ ახსნას.ეს თქვა და ნახევრად შიშველმა, მაგრამ ტყავის ქამარ-კისიანმა ბიძაჩემმაცხვირზე სათვალე გაისწორა და ისევ მრისხანე პროფესორ-მინერალოგად იქცა.ზეთისხილის კორომი გავირეთ და ერთი საათის შემდეგ უკვე სან-ვიჩენცოსპორტში მივედით. შაბათი დღე იყო, ჰანსმა მეცამეტე კვირის გასამრჯელო მოითხოვა.ბიძაჩემმა ფული უმალვე მისცა და, ნიშნად მადლობისა, ორივემ ხელი ჩამოვართვით.ჰანსს თუმცა ჩვენი მაშინდელი მღელვარება არ გაუზიარებია, თითები ოდნავჩამოგვართვა და გაიღიმა.ორმოცდამეხუთე თავიაი, დასასრული ამბისა. მონათხრობს ურწმუნო ადამიანები არ დაუჯერებენ,მაგრამ მათი უნდობლობისაგან თავის დასაცავად მე წინასწარვე ჯავშანი ჩავიცვი.სტრომბოლელი მეთევზეები გემის დაღუპვისაგან დაზარალებულთა მიმართმიღებული თავაზიანობით შემოგვეგებნენ. მოგვცეს ტანსაცმელი და საჭმელი.ორმოცდარვა საათის მოლოდინის შემდეგ, 31 აგვისტოს, პატარა ნავმა მესინაშიმიგვიყვანა. იქ რამდენიმე დღე დავისვენეთ და მთელი ჩვენი დაღლილობადაგვავიწყდა.პარასკევს, 4 სექტემბერს, ჩვენ საფრანგეთის საიმპერიო კავშირგაბმულობისერთ-ერთ საფოსტო პაკეტბოტზე "ვოლტურნაზე" ავედით და სამი დღის შემდეგმარსელს მივადექით. ის ჩვენი წყეული კომპასი ისევ გვადარდებდა. ვერ აგვეხსნა,რატომ გვიჩვენებდა ჩრდილოეთს. 9 სექტემბერს საღამოს ჰამბურგში ჩავედით.ვერ წარმოიდგენთ, როგორ გაოცდა მართა და როგორ გაიხარა გრაუბენმა.- ახლა შენ გმირი რომ გახდი, - მითხრა ჩემმა საცოლემ, - ხომ აღარ დამოტვებაქსელ!მე შევხედე. იგი სიხარულის ცრემლებს ღვრიდა.
ადვილი წარმოსადგენია; თუ როგორი სენსაცია გამოიწვია ჰამბურგშიპროფესორ ლიდენბროკის დაბრუნებამ. მართას დედამიწის ცენტრისაკენპროფესორის გამგზავრების ამბავი ქვეყნისათვის მოუდვია, მაგრამ არავისდაუჯერებია და, როდესაც დაბრუნდა პროფესორი, არც მაშინ დაიჯერეს.მაგრამ ჰანსის მონაწილეობამ და ისლანდიიდან მიღებულმა სხვადასხვაინფორმაციამ ნელ-ნელა შეცვალა საზოგადო აზრი.ბიძაჩემი დიდი ადამიანი გახდა, მე კი დიდი ადამიანის ძმისწული. ესეც ხომრაღაცას ნიშნავდა. ჩვენს პატივსაცემად ჰამბურგმა ზეიმი გამართა; იოჰანეუმშისაჯარო სხდომა შედგა. პროფესორმა ექსპედიციის მიმდინარეობა დაწვრილებითუამბო მსმენელებს კომპასის ამბავი გამოტოვა. იმავე დღეს მან ქალაქის არქივსგადასცა საკნუსემის დოკუმენტი და დიდი სინანული გამოთქვა, მისდა უნებურადდედამიწის ცენტრამდე რომ ვერ გაჰყვა ისლანდიელი მოგზაურის ნაკვალევს.ბიძაჩემს დამსახურებული დიდება ხვდა წილად, მაგრამ მეტად თავმდაბლადეჭირა თავი. ამით კიდევ უფრო გაიზარდა მისი რეპუტაცია.ამდენი პატივის გამო, რა თქმა უნდა, ბიძაჩემს მოშურნეებიც გამოუჩნდა.რადგან უდავო ფაქტებზე დაყრდნობილი მისი თეორიები უარყოფდნენმეცნიერებაში დამკვიდრებულ თვალსაზრისს ცენტრალური სითბოს საკითხში.პროფესორმა ლიდენბროკმა კალამი და სიტყვა მოიმარჯვა და მრავალი დისკუსიაჩაატარა ყველა ქვეყნის მეცნიერებთან.მე კი არ შემიძლია ვიწამო მისი თეორია დედამიწის გაცივების თაობაზედ.მიუხედავად იმის, რაც საკუთარი თვალით ვნახე, მაინც მჯერა და ყოველთვისვიწამებ ცენტრალური სითბოს თეორიას. თუმცა იმასაც ვაღიარებ, რომ ზოგიერთიჯერ კიდევ ნაკლებად შესწავლილ ბუნებრივ მოვლენებს ამ კანონის შეცვლა შეუძლია.იმ მომენტში, როდესაც ამ საკითხების ირგვლივ ცხარე კამათი მიდიოდა,ბიძაჩემს დიდი მწუხარება დაატყდა. ჰანსმა ჰამბრგი დასტოვა. როგორ არ ეხვეწაპროფესორი, მაგრამ არაფერი გაუვიდა. ადამიანმა, რომელსაც ჩვენს წარმატებსვუმადლოდით, იმის საშუალებაც არ მოგვეცა, სათანადო მადლობა გადაგვეხადა.ისლანდიელს სამშობლოს დარდი აწუხებდა.- Farval, - თქვა მან ერთ მშვენიერ დღეს, ასე უბრალოდ გამოგვემშვიდობა დარეიკიავიკს გაემგზავრა. შემდეგ გავიგეთ, რომ მშვიდობით ჩასულა.ძალიან შევეჩვიეთ ჩვენს მამაც მონადირეს. ისინი, ვინც მან სიკვდილსგადაარჩინა, არასოდეს დაივიწყებენ მას. მე კი ისე არ მოვკვდები, კიდევ ერთხელ არმოვინახულო.დასასრულ, უნდა დავძინო, რომ ჩვენმა მოგზურობამ დედამიწის ცენტრისაკენუდიდესი სენსაცია გამოიწვია მსოფლიოში. ამბავი ჩვენი მოგზაურობისა დაიბეჭდადა ითარგმნა ყველა ენაზე: მსოფლიო ავტორიტეტული გაზეთები ერთმანეთსსტაცებდნენ საინტერესო ეპიზოდებს. ზოგი კომენტარს ურთავდა, ზოგიგვეკამათებოდა, ზოგი მხარს გვიჭერდა. ასე რომ მომხრეებიც გვავდდა დამოწინააღმდეგენიც. იყო მორწმუნეთა და ურწმუნოთა ბანაკი. საკვირველება მოხდა:ბიძაჩემმა სიცოცხლეშივე მოიხვეჭა დიდბა. თვით ბ-ნმა ბრაუნმმა დიდი თანხაშეაძლია, შეერთებულ შტატებში ჩამობრძანდი და ხალხს ეჩვენეო.დიდება დიდებად რჩებოდა და პროფესორი წუხდა, დარდობდა, კომპასისამბავი ჯერაც ვერ აეხსნა. მალე სატანჯველად გადაექცეოდა, მაგრამ ბიძაჩემს ხომბედი სწყალობდა. ერთ დღეს კაბინეტში მინერალების კოლექციას ვალაგებდი. იქვეთვალი მოვკარი ავადსახსენებელ კომპასს, ხელში ავიღე. ექვსი თვე იყო გასული, რაც
- Page 1 and 2:
ჟიულ ვერნიტო
- Page 3 and 4:
გარეთ სივრცე
- Page 5 and 6:
ცნების ხაზგა
- Page 7 and 8:
სიკვდილისაგ
- Page 9 and 10:
ამტკიცებს, რო
- Page 11 and 12:
ფრთებს მისი შ
- Page 13 and 14:
პირველი თავი
- Page 15 and 16:
იმასაც თუ დავ
- Page 17 and 18:
- დიახ. მიპასუ
- Page 19 and 20:
როდესაც ეს სა
- Page 21 and 22:
სრულიად არ ამ
- Page 23 and 24:
იმის აღიარებ
- Page 25 and 26:
მეხუთე თავის
- Page 27 and 28:
ის იყო შესაფე
- Page 29 and 30:
- სწორედ ამაშ
- Page 31 and 32:
- მეცნიერების
- Page 33 and 34:
- დიახ, - დავეთ
- Page 35 and 36:
"ჩემო ძვირფას
- Page 37 and 38:
ჩემს ხვედრს თ
- Page 39 and 40:
ღირსეულმა კა
- Page 41 and 42:
- საუცხოო სამ
- Page 43 and 44:
მეცნიერი მხო
- Page 45 and 46:
ისლანდიელებ
- Page 47 and 48:
- ა! - თქვა ბიძა
- Page 49 and 50:
უფრო ადვილად
- Page 51 and 52:
მეორე დღეს, თ
- Page 53 and 54:
მიწისქვეშა მ
- Page 55 and 56:
ოჯახის საწოლ
- Page 57 and 58:
19 ივნისს, დაახ
- Page 59 and 60:
ბიძაჩემმა მა
- Page 61 and 62:
ჰაერიც კი არ
- Page 63 and 64:
ზოგან ფერდობ
- Page 65 and 66:
ვფიქრობდი, სა
- Page 67 and 68:
ღრუბლიანი ამ
- Page 69 and 70:
ხელაღებით და
- Page 71 and 72:
- კი მაგრამ, გა
- Page 73 and 74:
- რა თქმა უნდა,
- Page 75 and 76:
რომ იგი დედამ
- Page 77 and 78:
მხარის რომელ
- Page 79 and 80:
ლავისა და ფიქ
- Page 81 and 82:
- არა, აქსელ, ა
- Page 83 and 84:
საღამოს რვა ს
- Page 85 and 86:
ყურადღებით უ
- Page 87 and 88:
რწმენით აღსა
- Page 89 and 90:
მაინც სიამოვ
- Page 91 and 92:
- საკმაოდ დიდ
- Page 93 and 94:
დიდხანს მოვუ
- Page 95 and 96:
საზარლად დავ
- Page 97 and 98:
საპასუხოდ. თქ
- Page 99 and 100: - დიახ, - ვუპას
- Page 101 and 102: ოცდამეათე თა
- Page 103 and 104: მოგაგონებდა
- Page 105 and 106: ბიძაჩემს ამა
- Page 107 and 108: ადვილი სავარ
- Page 109 and 110: ათასი ფუტისა
- Page 111 and 112: სირაქლემაზე
- Page 113 and 114: ბიძაჩემი ხში
- Page 115 and 116: - მართალიცაა, -
- Page 117 and 118: - მაშინ უფრო დ
- Page 119 and 120: ამინდი, თუ შე
- Page 121 and 122: საით მივქრივ
- Page 123 and 124: - არა, მაგრამ ა
- Page 125 and 126: - არა, ქარი თით
- Page 127 and 128: აზრით, წყლის
- Page 129 and 130: ნიადაგში. აქვ
- Page 131 and 132: არავის ეღიმე
- Page 133 and 134: - არც ერთ ადამ
- Page 135 and 136: - აქსელ, - განა
- Page 137 and 138: დაგვეწვა", რა
- Page 139 and 140: - მიდი, ჩემო ბი
- Page 141 and 142: საკმაო ხანმა
- Page 143 and 144: - უკანასკნელ
- Page 145 and 146: - ჩემო ბიჭუნა,
- Page 147 and 148: ასეც მოხდა. ზ
- Page 149: - დიახ! კომპას
- Page 153 and 154: ბ ო ლ ო ს ი ტ ყ ვ