მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

ცხელი წყაროები და მთელი ვულკანური ძალა აქეთ იყო მისწრაფებული.ელექტრონის შუქის სხივები ამ თვალისმომჭრელ თაიგულს უერთდებოდა, რომლისთითოეული წვეთი პრიზმის ფერთა ყველა ნიუანსში გადადიოდა.- მივადგეთ, - ამბობს პროფესორი.მაგრამ ძალიან უნდა მოვრიდებოდით წყლის ორმოტრიალს, რომელსაც ერთწამში შეეძლო ტივის ჩაძირვა. ჰანსმა მოხერხებულად შეაბრუნა ტივი და პატარაკუნძულის კიდესთან მიაყენა.მე კლდეზე გადავხტი. ბიძაჩემიც გამომყვა, მონადირეს კი თავისი პოსტი არმიუტოვებია. მას ხომ არაფერი არ ანცვიფრებდა.ჩვენ მივაბიჯებდით კაჟიანი ტუფისა და გრანიტის ნამსხვრევებზე. მიწათრთოდა ჩვენ ფეხქვეშ, გეგონებოდა, გავარვარებული საქვაბე შენობის კედლებიაო.ჩვენ მივუახლოვდით პატარა ცენტრალურ აუზს, საიდანაც ამოტყორცნილა გეიზერი.მდუღარე წყალში ჩავუშვი თერმომეტრი და დავინახე, რომ ას სამოცდასამ გრადუსსუჩვენებდა.ამრიგად, ეს წყალი გავარვარებული კერიდან ამოდის. ეს კი საოცრადეწინააღმდგება პროფესორ ლიდენბროკის თეორიებს. თავი ვერ შევიკავე დავუთხარი.- აბა, რას ამტკციებს ეს გარემოება ჩემი მოძღვრების წინაღმდეგს? - მიპასუხაბიძაჩემმა.- არაფერს, - ვუთხარი მშრალად, რადგან ვხედავდი, რომ თავის სიჯიუტეს მაინცარ იშლიდა.მიუხედავად ამისა, მე იძულებული ვიყავი მეღიარებინა, რომ ჯერჯერობითბედი საოცრად გვწყალობდა და, რაღაც ჩემთვის გაურკვეველი მიზეზის გამო, ესმოგზაურობა ტემპერატურის განსაკუთრებულ პირობებში მიმდინარეობდა; მაგრამჩემთვის ისიც აშკარა და უდავო იყო, რომ ჩვენ დღეს თუ არა ხვალ მაინცმივადგებოდით იმ მხარეს, სადაც ცენტრალური სითბო ყველაზე მაღალ დონესმიაღწევდა და თერმომეტრის ყველა გრადაციას აღემატებოდა.- ამასაც ვნახავთ, - ამბობს პროფესორი, რომელმაც მონათლა რა ეს პატარაკუნძული თავის ძმისწულის სახელით, გამგზავრების ნიშანი მოგვცა.კიდევ რამდენიმე წუთს ვტკბებოდით გეიზერის ცქერით. შევამჩნიე, რომ მისიჭავლი თანაბრად არ სჩქეფდა, რომ მისი ინტენსიურობა ზოგჯერ კლებულობს,შემდეგ კი განახლებული ძალით ჩქეფს, რასაც მე მის რეზერვუარში დაგროვილიორთქლის წნევის ცვალებადობით ვხსნი.ბოლოს გავემგზავრე და გვერდი ავუარეთ სამხრეთის მეტად ფრიალო კლდეებს.ჰანსმა ისარგებლა გაჩერებით და ტივი შეაკეთა.ვიდრე ნაპირს მოვშორდებოდით, მე რამდენიმე გავლილი მანძილიგამოვითვალე. დაკვირვებებმა მიჩვენა, რომ პორტ-გრაუბენის აქეთ ჩვენ გადავლახეთორას სამოცდაათი ლიე და ვიმყოფებოდით ისლანდიიდან ექვსასი ლიესდაშორებით, ინგლისის ქვეშ.ოცდამეთხუთმეტე თავიპ ა რ ა ს კ ე ვ ი, 21 ა გ ვ ი ს ტ ო, - მეორე დღეს დიდებული გეიზერი თვალსმიეფარა. ქარი გაძლიერდა და ჩვენ სწრაფად დაგვაშორა პატარა კუნძულს. ღმუილითანდათან მიჩუმდა.