მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

- საკმაოდ დიდ წნევას,- კეთილი, როგორც ხედავ, როდესაც თანდათან დაბლა ჩავდივართ, ნელ-ნელავეგუებით უფრო მკვრივ ატმოსფეროს და სრულებით არ გვაწუხებს.- არ მაწუხებს, თუ ყურების ტკივილს არ ჩავთვლით.- ეს არაფერია, სუნთქვას მოუხშირე, ფილტვებში ჰაერის ცვლა უფრო სწრაფადმოხდება და მორჩებ ა.- ბატონი ბრძანდებით. - ვუპასუხე და მტკიცედ გადავწყვიტე, სიტყვა აღარშევუბრუნო ბიძაჩემს. - სასიამოვნოც კი არის ამ მკვირვ ატმოსფეროში ყოფნა. თქვენთუ შენიშნეთ, რა ძლიერად ვრცელდება ხმა?- ცხადია. აქ ყრუც კი შესანიშნავად გაიგონებდა.- მაგრამ ჰაერის სიმკვირვე, უთუოდ, კიდევ უფრო მოიმატებს?- დიახ, კანონის თანახმად, რომელიც ჯერ საკმაოდ შესწავლილი არ არის, რაცუფრო ღრმად ჩავდივართ, მიზიდულობის ძალა კლებულობს. ხომ მოგეხსენება,ყველაზე ძლიერ იგი თავს იჩენს დედამიწის ზედაპირზე, ხოლო დედამიწის ცენტრშინივთებს წონა აღარ ექნებათ.- ეს ვიცი; მაგრამ, ეს მიბრძანეთ, ჰაერი ბოლოს და ბოლოს წყლის სიმკვრივისხომ არ გახდება?- რა თქმა უნდა, შვიდას ათი ატმოსფეროს წნევის შემთხვევაში.- ამ ზღვარზე დაბლა?- უფრო დაბლა კიდევ უფრო მკვრივი გახდება.- მაშინ როგორ უნდა განვაგრძოთ ჩასვლა?- ჯიბეებში ქვებს ჩავიწყობთ.- ღმერთმანი, ბიძაჩემო, თქვენ ყველაფრის პასუხი გაქვთ.ჰიპოთეზების სფეროში უფრო შორს წასვლა ვეღარ გავბედე, რადგან კვლავრაიმე შეუსაბამობას წავაწყდებოდი და პროფესორს მოთმინებიდან გამოვიყვანდი.ერთი რამ კი აშკარა იყო, რომ ჰაერი რამდენიმე ათასი ატმოსფეროს წნევისპირობებში ბოლოს და ბოლოს მყარ მდგომარეობაში გადავიდოდა და იმასაც თუდავუშვებთ, რომ ჩვენი სხეული ამ წნევას გაუძლებდა, მაინც იძულებულიგავხდებოდით გავჩერებულიყავით, მაგრამ ეს საბუთი აღარ მომიყვანია. ბიძაჩემიისევ თავის გაუთავებელ საკნუსემს მომიყვანდა საბუთად, რაც მე მაინცდამაინცსარწმუნო წყაროდ არ მიმაჩნდა. ისლანდიელი მეცნიერის მოგზაურობა ნამდვილამბადაც რომ მივიჩნიოთ, სხვა მცირე მეტად მრტივი შენიშვნაც მქონდა.მეთექვსმეტე საუკუნეში ჯერ არც ბარომეტრი და არც მანომეტრი არ იყოგამოგონებული, მაშ როგორ დაადგინა საკნუსემმა რომ დედამიწის ცენტრს მიაღწია?მაგრამ ეს მოსაზრება, ჩემთვის შემოვინახე და მომდევნო ამბებს დაველოდე.დღის დანარჩენი დრო ანგარიშსა და საუბარს მოვანდომეთ, მე ყველაფერშიპროფესორ ლიდენბროკს ვეთანხმებოდი და მშურდა ჰანსის სრულიგულგრილობისა, რომელის შედეგებსა და მიზეზებს არ დაეძებდა და ბრმადმიჰყვებოდა თავის ბედს.ოცდამეექვსე თავიუნდა ვაღიარო, რომ ჯერჯერობით ყველაფერი კარგად წარიმართება და ჩივილიარ მშვენოდა. თუკი დაბრკოლებ ათა "საშუალო რაოდენობა" არ გაიზრდებოდ,უთუოდ მიზანს მივაღწევდით. და მაშინ დიდება გველოდა! იქამდე მივედი, რომ