მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

ბიძაჩემი ისეთ ბანს მაძლევდა, გუნდი გეგონებოდათ.ო, რა მოგზაურობაა! რა საკვირველი მოგზაურობა! ერთი ვულკანის ყელშიშესულები, მეორე ვულკანის კრატერიდან ამოვედით და ეს მეორე, ქვეყნის კიდეზემდებარე, უდაბური ისლანდიის სნეფელსიდან ათას ორასზე მეტი ლიეთიადაშორებული. ექსპედიციის ავბედობამ დედამიწის ერთ ყველაზე მშვენიერ მხარეშიმოგვიყვანა. მარადიული თოვლის მხარე უკან დავტოვეთ, მარად მწვნე მხარეშიმოვედი. ყინულოვანი სარტყლის ნისლი უკან დაგვრჩა და სიცილიის ლაჟვარდი ცისქვეშ აღმოვჩნდით!ხილითა და ცივი წყლით საუცხოოდ ვისაუზმეთ და გზას გავუდექით, რათასტრომბოლის ნავსადგურში ჩავსულიყავით. ცრუმორწმუნე იტალიელებთანსიფრთხილე გვმართებდა. არ გვითქვამს საიდან გავჩნდით აქ კუნძულზე, თორემთორმეტ ჯოჯოხეთიდან ამოსულ ეშმაკობად ჩაგვთვლიდნენ. თავმდაბლობაგამოვიჩინეთ და გემის დაღუპვის დროს გადარჩენილ მგზავრებად გავასაღეთ თავი.ვერაფერი გმირობა იყო, მაგრამ ხიფათს გვაშორებდა.გზადაგზა ბიძაჩემის ბურდღუნი მესმოდა:- კი მაგრამ, კომპასი! კომპასი ხომ ჩრდილოეთს უჩვენებდა! ეს ფაქტი რითიაიხსნება?აგდებულად ვუთხარი:- ამის ახნისათვის თავის შეწუხებაც არა ღირს.- მომიტევე, მაგრამ სირცხვილია, რომ იოჰანეუმის პროფესორმა კოსმოსურიმოვლენის მიზეზი ვერ ახსნას.ეს თქვა და ნახევრად შიშველმა, მაგრამ ტყავის ქამარ-კისიანმა ბიძაჩემმაცხვირზე სათვალე გაისწორა და ისევ მრისხანე პროფესორ-მინერალოგად იქცა.ზეთისხილის კორომი გავირეთ და ერთი საათის შემდეგ უკვე სან-ვიჩენცოსპორტში მივედით. შაბათი დღე იყო, ჰანსმა მეცამეტე კვირის გასამრჯელო მოითხოვა.ბიძაჩემმა ფული უმალვე მისცა და, ნიშნად მადლობისა, ორივემ ხელი ჩამოვართვით.ჰანსს თუმცა ჩვენი მაშინდელი მღელვარება არ გაუზიარებია, თითები ოდნავჩამოგვართვა და გაიღიმა.ორმოცდამეხუთე თავიაი, დასასრული ამბისა. მონათხრობს ურწმუნო ადამიანები არ დაუჯერებენ,მაგრამ მათი უნდობლობისაგან თავის დასაცავად მე წინასწარვე ჯავშანი ჩავიცვი.სტრომბოლელი მეთევზეები გემის დაღუპვისაგან დაზარალებულთა მიმართმიღებული თავაზიანობით შემოგვეგებნენ. მოგვცეს ტანსაცმელი და საჭმელი.ორმოცდარვა საათის მოლოდინის შემდეგ, 31 აგვისტოს, პატარა ნავმა მესინაშიმიგვიყვანა. იქ რამდენიმე დღე დავისვენეთ და მთელი ჩვენი დაღლილობადაგვავიწყდა.პარასკევს, 4 სექტემბერს, ჩვენ საფრანგეთის საიმპერიო კავშირგაბმულობისერთ-ერთ საფოსტო პაკეტბოტზე "ვოლტურნაზე" ავედით და სამი დღის შემდეგმარსელს მივადექით. ის ჩვენი წყეული კომპასი ისევ გვადარდებდა. ვერ აგვეხსნა,რატომ გვიჩვენებდა ჩრდილოეთს. 9 სექტემბერს საღამოს ჰამბურგში ჩავედით.ვერ წარმოიდგენთ, როგორ გაოცდა მართა და როგორ გაიხარა გრაუბენმა.- ახლა შენ გმირი რომ გახდი, - მითხრა ჩემმა საცოლემ, - ხომ აღარ დამოტვებაქსელ!მე შევხედე. იგი სიხარულის ცრემლებს ღვრიდა.