თერთმეტში შორიდა გამოჩნდა პორტლენდის კონცხი. მზიანმა ამინდმაშესაძლებლობა მოგვცა კონცხზე აღმართული მირდალსიოკული გვენახა. კონცხიგანმარტოებით აღმართული პიტალო, შიშველი კლდეა."ვალკირია" ნაპირიდან საკმაო მანძილს ინარჩუნებდა და ისე მიჰყვებოდადასავლეთისაკენ, თან ვეშაპებისა და ზვიგენების მრავალრიცხოვანი ჯოგიმოგვყვებოდა. მალე გამოჩნდა უზარმაზარი გამონგრეული კლდე, რომელშიცაბობოქრებული ზღვის ნაკადი შეედინებოდა. უესტმენის პატარ-პატარა კუნძულებიისე აღმოცენდნენ ოკეანის სიღრმიდან, თითქოს ეს კლდეები ვიღაცას დაუთესიაო.აქედან, გემი კიდევ უფრო დაშორდა ნაპირს, რათა საკმაოდ შორი მანძილიდანმოევლო რეიკიანესის კონცხისთვის, ისლანდიის დასავლეთ კუთხეს რომწარმოადგენს.ზღვა ისე ღელავდა, რომ ბიძაჩემი გემბანზე ვერ ავიდა, რათა დამტკბარიყო ამგაპარტახებული და სამხრეთ-დასავლეთის ქარებისაგან დალეწილი ნაპირის ცქერით.ორმოცდარვა საათის შემდეგ, როდესაც თავი დავაღწიეთ ქარიშხლს, რომელმაცაიძულა გემი დაშვებული აფრებით ევლო, სკაგენის მისასვლელთან ტივტივაგამოჩნდა, რაც ზღვაში დიდ მანძIლზე შეჭრილ საშიშ წყალქვეშა კლდეებსმიანიშნებდა. გემზე ისლანდიელი ბოცმანი ამოვიდა და, სამი საათის შემდეგ,"ვალკირიამ" რეიკიავიკის მახლობლად ფაქსას ყურესი ჩაუშვა ღუზა.პროფესორი, როგორც იქნა, თავისი კაიუტიდან გამოვიდა, ფერმკრთალი,გაბურძგნული, მაგრამ კვლავინდებურად აღტყინეული და დიდად კმაყოფილი,რასაც ადვილად ამოკითხავდით მის თვალებში.ქალაქის მოსახლეობას თავი მოეყარა სანაპიროზე, რადგან ყველადაინტერესებული იყო გემის ჩამოსვლით, რომელსაც ყველასთვის რამე უნდაჩამოეტნა.ბიძაჩემს, მისთვის მცურავ საპყრობილედ თუ საავადმყოფოდ ქცეულკაიუტიდან თავის დაღწევა ეჩქარებოდა. მაგრამ ვიდრე გემბანს დასტოვებდა, მანგემის წინა ნაწილში მიმიყვანა და აქედან თითით მანახა ყურის ჩრდილოეთ ნაწილშიაღმართული მაღალი მთის მარადიული თოვლით დაფარული ორად გახლეჩილიკონუსი.- სენფელსი! - წამოიძახა მან, - სენფელსი!შემდეგ, მანიშნა ჩუმად იყავიო და გადავიდან ნავში, რომელიც მას ელოდებოდა.ბიძაჩემს მეც გავყევი და მალე ფეხში შევდგით ისლანდიის მიწაზე.ნავიდან გადმოსვლისთანავე დავინახეთ გენერლის ტანსაცმელში გამოწყობილი,წარმოსადეგი ადამიანი. ის უბრალო მოხელე როდი იყო, კუნძულის გუბერნატორიგახლდათ, თვითონ ბ-ნი ბარონი ტრამპი. პროფესორმა იცნო და გუბერნტორისათვისკოპენჰაგენიდან წამოღებული წერილები გადასცა. მათ დანიურად გააბეს საუბარი. მეგანზე დავრჩი, გასაგებიცაა რატომ. ამ პირველივე საუბრიდან უკვე გამოირკვა, რომბარონი ტრამპი პროფესორ ლიდენბროკს მონა-მორჩილად ეგულებოდა.ბიძაჩემი ძალიან თავაზინად მიიღო მერმა, ბ-ნმა ფინსენმა, რომელსაცგუბერნატორის მაგივრად სამხედრო ტანსაცმელი ამშვენებდა და გუბერნატორივითწყნარი და ასეთივე მშვიდობისმოყვარე ჩანდა.რაც შეეხება ეპისკოპოსის თანაშემწეს ბ-ნ პიკატურსონს, იგი იმჟამადსაეპისკოპოსო მოგზაურობაში იმყოფებოდა ჩრდილოეთის სამწყსოში და დროებითუარი უნდა გვეთქვა მის გაცნობაზე. მაგრამ ნამდვილად მომხიბლავი ადამიანი,რომლის დახმარება ჩვენთვის მეტად ძვირფასი იყო, აღმოჩნდა ბ-ნი ფრიდრიკსონი,რეიკიავიკის სკოლის ბუნებისმეტყველების მასწავლებელი. ეს თავმდაბალი
მეცნიერი მხოლოდ ისლანდიურად და ლათინურად მეტყველებდა. მან დახმარებაჰორციუსის ენაზე შემომთავაზა და მე ვიგრძენი, რომ ჩვენ ერთმანეთს კარგადგავუგებდით. მართლაც, იგი ერთადერთი ადამიანი იყო, რომელთანაც ისლანდიაშიყოფნის დროს საუბარი შემეძლო.ამ საუცხოო ადამიანის სახლი სამი ოთახისაგან შედგებოდა: და აქედან ორი ჩვენდაგვითმო, სადაც მალე მოვეწყვეთ კიდევაც ჩვენი ბარგიანად, რომლის რაოდენობამცოტა არ იყოს გააკვირვა რეიკიავიკის მცხოვრებლები.- მაშ, აქსელ, საქმე წინ მიდის და ყველაზე ძნელი უკვე გაკეთებულია, - მითხრაბიძაჩემმა.- როგორ თუ ყველაზე ძნელი?- ცხადია, ჩვენ მხოლოდ ჩასვლაღა დაგვრჩა!- თუ ასე მივუდექით, მართალი ბრძანდებით; მაგრამ ჩასვლის შემდეგ, ხომ ისევზევით უნდა ამოვიდეთ?- ო! ეს სულაც არ მადარდებს! მაშ, დროს ნუ ვკარგავთ! - ისედაც ცოტა გვაქვს!წავალ ბიბლიოთეკაში. იქნებ საკნუსემის რომელიმე ხელნაწერი გააჩნიათ.სიამოვნებით გავეცნობოდი.- ამასობაში, ქალაქს დავათვალიერებ. თქვენ არ გნებავთ ქალაქის ნახვა?- ო! ნაკლებად მაინტერესებს. ისლანდიის მიწის ზედაპირი კი არ მაინტერესებს,არამედ მისი წიაღი.სახლიდან გავედი და ალალბედზე გავემართე.რეიკიავიკის ორად-ორ ქუჩაში დაკარგავა ადვილი როდია. გზის კითხვაც არმომიხდა, თორემ ხელებით ლაპარაკით აბა რას გავხდებოდი.ქალაქი მდებარეობს ორ ბორცვს შორის, საკმაოდ დაბალ და ჭაობიან ხევში.ერთი მხრივ მის საზღვარს ლავის ფართო ნაკადი, რომელიც საკმაოდ ციცაბოსაფეხურებად ეშვება ზღვისაკენ. მეორე მხარეს იშლება ფაქსას ფართო ყურე,რომელსაც ჩრდილოეთიდან ზღუდავს სნეფელსის დიდი მყინვარი. ამჟამად ყურეშიმხოლოდ "ვალკირია" იდგა. ჩვეულებრივ, რეიდზე ინგლისსა და საფრანგეთისმრავალი მეთევზის ნავი დგას; მაგრამ ჩვენ იქ ყოფნაში ისინი თევზებს იჭერდნენკუნძულის აღმოსავლეთ ნაპირზე.რეიკიავიკის ყველაზე გრძელი ქუჩა პარალელურად მიჰყვება ნაპირს; აქწითლად შეღებილ ძელურ ქოხებში ცხოვრობენ ვაჭრები და ნეგოციანტები; მეორექუჩა უფრო დასავლეთით მდებარე პატრა ტბისაკენ მიდის, აქაა ეპისკოპოსისა და იმპირთა სახლები, რომელთაც ვაჭრობასთან არაერი აქვთ საერთო.სწრაფად შემოვიარე ეს უხალისო და მოსაწყენი ქუჩები; ზოგჯერ შორიდანთვალს მოვკრავდი ხოლმე ფერგადასულ გაცვეთილ ხალიჩის მსგავს გაზონს,ბოსტანს, სადაც იმდენი კარტოფილი, კომბოსტო და სალათა მოდიოდა,ლილიპუტების სუფრას თუ ეყოფოდა. რამდენიმე უბადრუკი ლევკოიონის შევნიშნე,მზისკენ რომ მიიწევდა.იმ მეორე არასავაჭრო ქუჩის დაახლოებით შუა ადგილას ვნახე თიხისკედელშემოვლებული ვრცელი სასაფლაო, რამდენიმე ნაბიჯი გავიარე დაგუბერნატორის სახლს მივადექი: ჰამბურგის რატუშას სხვასთან შედარებით ქოხმახსჰგავდა, მაგრამ ისლანდიელ მოქალაქეთა ერთი ციცქნა სახლების გვერდითსასახლედ გამოდგებოდა.პატარა ტბას და ქალაქს შუა აღმართულიყო პროტესტანტულ გემოვნებაზეაგებული ეკლესი, გამომწვარი ქვისაგან ნაშენი, თვით ვულკანებს რომ ამოაქვსუსასყიდლოდ დედამიწის სიღრმიდან; დასავლეთის ძლიერი ქარების დროს წითელი
- Page 1 and 2: ჟიულ ვერნიტო
- Page 3 and 4: გარეთ სივრცე
- Page 5 and 6: ცნების ხაზგა
- Page 7 and 8: სიკვდილისაგ
- Page 9 and 10: ამტკიცებს, რო
- Page 11 and 12: ფრთებს მისი შ
- Page 13 and 14: პირველი თავი
- Page 15 and 16: იმასაც თუ დავ
- Page 17 and 18: - დიახ. მიპასუ
- Page 19 and 20: როდესაც ეს სა
- Page 21 and 22: სრულიად არ ამ
- Page 23 and 24: იმის აღიარებ
- Page 25 and 26: მეხუთე თავის
- Page 27 and 28: ის იყო შესაფე
- Page 29 and 30: - სწორედ ამაშ
- Page 31 and 32: - მეცნიერების
- Page 33 and 34: - დიახ, - დავეთ
- Page 35 and 36: "ჩემო ძვირფას
- Page 37 and 38: ჩემს ხვედრს თ
- Page 39 and 40: ღირსეულმა კა
- Page 41: - საუცხოო სამ
- Page 45 and 46: ისლანდიელებ
- Page 47 and 48: - ა! - თქვა ბიძა
- Page 49 and 50: უფრო ადვილად
- Page 51 and 52: მეორე დღეს, თ
- Page 53 and 54: მიწისქვეშა მ
- Page 55 and 56: ოჯახის საწოლ
- Page 57 and 58: 19 ივნისს, დაახ
- Page 59 and 60: ბიძაჩემმა მა
- Page 61 and 62: ჰაერიც კი არ
- Page 63 and 64: ზოგან ფერდობ
- Page 65 and 66: ვფიქრობდი, სა
- Page 67 and 68: ღრუბლიანი ამ
- Page 69 and 70: ხელაღებით და
- Page 71 and 72: - კი მაგრამ, გა
- Page 73 and 74: - რა თქმა უნდა,
- Page 75 and 76: რომ იგი დედამ
- Page 77 and 78: მხარის რომელ
- Page 79 and 80: ლავისა და ფიქ
- Page 81 and 82: - არა, აქსელ, ა
- Page 83 and 84: საღამოს რვა ს
- Page 85 and 86: ყურადღებით უ
- Page 87 and 88: რწმენით აღსა
- Page 89 and 90: მაინც სიამოვ
- Page 91 and 92: - საკმაოდ დიდ
- Page 93 and 94:
დიდხანს მოვუ
- Page 95 and 96:
საზარლად დავ
- Page 97 and 98:
საპასუხოდ. თქ
- Page 99 and 100:
- დიახ, - ვუპას
- Page 101 and 102:
ოცდამეათე თა
- Page 103 and 104:
მოგაგონებდა
- Page 105 and 106:
ბიძაჩემს ამა
- Page 107 and 108:
ადვილი სავარ
- Page 109 and 110:
ათასი ფუტისა
- Page 111 and 112:
სირაქლემაზე
- Page 113 and 114:
ბიძაჩემი ხში
- Page 115 and 116:
- მართალიცაა, -
- Page 117 and 118:
- მაშინ უფრო დ
- Page 119 and 120:
ამინდი, თუ შე
- Page 121 and 122:
საით მივქრივ
- Page 123 and 124:
- არა, მაგრამ ა
- Page 125 and 126:
- არა, ქარი თით
- Page 127 and 128:
აზრით, წყლის
- Page 129 and 130:
ნიადაგში. აქვ
- Page 131 and 132:
არავის ეღიმე
- Page 133 and 134:
- არც ერთ ადამ
- Page 135 and 136:
- აქსელ, - განა
- Page 137 and 138:
დაგვეწვა", რა
- Page 139 and 140:
- მიდი, ჩემო ბი
- Page 141 and 142:
საკმაო ხანმა
- Page 143 and 144:
- უკანასკნელ
- Page 145 and 146:
- ჩემო ბიჭუნა,
- Page 147 and 148:
ასეც მოხდა. ზ
- Page 149 and 150:
- დიახ! კომპას
- Page 151 and 152:
ადვილი წარმო
- Page 153 and 154:
ბ ო ლ ო ს ი ტ ყ ვ