Keuzecollege Hoge EnergieFysica Katholieke Universiteit ... - EHEF
Keuzecollege Hoge EnergieFysica Katholieke Universiteit ... - EHEF
Keuzecollege Hoge EnergieFysica Katholieke Universiteit ... - EHEF
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
η +<br />
η 00<br />
– = ε<br />
. (5.15)<br />
= ε<br />
De waarde die wordt gemeten is (Particle Data Group, D.E. Groom et al., The European Physical<br />
Journal C15 (2000) 1, http://www-pdg.lbl.gov/):<br />
ε = ( 2.27 ± 0.02) × 10 – 3 . (5.16)<br />
De CP schending door mixing wordt veroorzaakt doordat ε ≠ 0 . Daarnaast kan er ook directe CP<br />
schending zijn. Die komt voort uit interferentie in de mogelijke pion vervalstoestanden. De π + π – en<br />
π 0 π 0 eindtoestanden komen in de | I,<br />
I 3<br />
〉 = | 0,<br />
0〉<br />
en | I,<br />
I 3<br />
〉 = | 2,<br />
0〉<br />
voor (en niet in de<br />
| I,<br />
I 3<br />
〉 = | 1,<br />
0〉<br />
toestand, omdat de bosonische eindtoestand gesymmetriseerd moet worden.):<br />
π + π – 2 1<br />
| 〉 = -- | I = 0〉<br />
+ -- | I = 2〉<br />
3 3<br />
. (5.17)<br />
π 0 π 0 1 2<br />
| 〉 = -- | I = 0〉<br />
– -- | I = 2〉<br />
3 3<br />
De I = 2 en I = 0 amplitudes voor het K 0 → ππ<br />
verval noemen we<br />
A 2<br />
= Ampl( K 0 → ππ( I = 2)<br />
)<br />
. (5.18)<br />
A 0<br />
= Ampl( K 0 → ππ( I = 0)<br />
)<br />
Verder hebben de pionen in de eindtoestand nog sterke interactie met elkaar, waardoor de golffuncties<br />
van van fase kunnen veranderen. Deze zogenaamde sterke fasen, δ 0<br />
en δ 2<br />
, zijn verschillend<br />
voor de isospin toestanden, maar hangen niet af van of het een π + π – of π 0 π 0 betreft. We kunnen nu<br />
de volgende formules voor de verschillende vervals-kanalen opschrijven:<br />
Ampl( K L<br />
→ π + π – )<br />
=<br />
(5.19)<br />
en analoog:<br />
1<br />
------ ⎛ 2<br />
( 1 + ε)<br />
⎛ --A<br />
2 3 0<br />
e iδ 0 1<br />
--A<br />
3 2<br />
e iδ 2<br />
⎝<br />
+ ⎞ 2<br />
⎠<br />
( 1 – ε)<br />
--A<br />
3 0<br />
∗e iδ 0 1<br />
--A<br />
3 2<br />
∗e iδ 2<br />
– ⎛<br />
⎝<br />
+ ⎞⎞<br />
⎝<br />
⎠⎠<br />
4<br />
--e iδ0 2<br />
= ( εRe( A<br />
3<br />
0<br />
) + iIm( A 0<br />
))<br />
+ --e iδ2 ( εRe( A<br />
3<br />
2<br />
) + iIm( A 2<br />
))<br />
Ampl( K L<br />
→ π 0 π 0 )<br />
Ampl( K S → π + π – )<br />
= –<br />
=<br />
2<br />
--e iδ0 ( εRe( A<br />
3<br />
0<br />
) + iIm( A 0<br />
))<br />
4<br />
--e iδ0 ( Re( A<br />
3<br />
0 ) + iεIm( A 0 ))<br />
4<br />
--e iδ2 ( εRe( A<br />
3<br />
2<br />
) + iIm( A 2<br />
))<br />
(5.20)<br />
Ampl K S π 0 π 0 2<br />
( → ) --e iδ0 4<br />
= – ( Re( A<br />
3<br />
0 ) + iεIm( A 0 ))<br />
+ --e iδ2 ( Re( A<br />
3<br />
2 ) + iεIm( A 2 ))<br />
Nu kunnen de fasen van de amplitudes A 0<br />
en A 2<br />
ieder afzonderlijk zo worden gekozen dat ze nul<br />
zijn door een fasedraaiing van alle golffuncties, iets dat we niet in observabelen terugzien. Als de<br />
complexe fasen van A 0<br />
en A 2<br />
echter verschillen kunnen we nooit de twee fasen tegelijkertijd op nul<br />
+<br />
+<br />
2<br />
--e iδ2 ( Re( A<br />
3<br />
2 ) + iεIm( A 2 ))<br />
Collegedictaat <strong>Hoge</strong> Energiefysica 87