Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
'r blonde haar voor den spiegel bij-schuimend, "k had zoo de gedachte<br />
waarmee 'k jullie plezier kon doen voor de afreis - 'k dacht<br />
an 'n ander cadeautje - maar jullie hebben zoo alles - zoo letterlijk<br />
alles - toen ben 'k even vlug naar den bloemist gegaan - en heb 'n<br />
levenden pot uitgezocht - van afgesnejen bloemen hou je niet - dat<br />
zei je nog gister - oppassen dat ze niet bevriezen - en goed onderhouden,<br />
hood'<br />
Telkens 't weerbarstig haar met kleine klopjes bemeppend, babbelde<br />
ze in een rateling door, opgewekt de vriendin in <strong>het</strong> spiegelglas<br />
toeknikkend .<br />
Annie met den rug naar haar toe, maakte 'n plaats in den bloemenstandaard,<br />
en nou 't rappe, jonge geluid in antwoord-achting knapte,<br />
zei ze gedwongen-vriendelijk :<br />
` . . . Zeker - Dat hoef je niet to zeggen - ze zijn beeldig - 'k had geen<br />
idee dat 'r in die kou al zulke mooie chrysanten waren - heelemaal<br />
geen idee . . .'<br />
En ineens liefjesweg, in denzelfden koud-hartelijken toon, vroeg ze<br />
de vraag die 'r al 'n half uur had bezig gehouen, die 'r bleek had<br />
gemaakt : `Is Frits met je mee wezen koopen?'<br />
`Frits?' zei Lisette verwonderd, zich plots omkeerend . `Frits mee<br />
wezen koopen? Hoe kom je "r op? Dan zou 't toch geen verrassing<br />
voor jullie geweest zijn?'<br />
"k Dacht 't zoo - omdat-ie 66k voor 't ontbijt uit is gegaan en nag<br />
niet terug is .'<br />
'Da's toevallig!' lachte Lisette ; `twee langslapers vallen uit d'r bed<br />
en doen boodschappen zonder mekaar to ontmoeten! Je heb je sekuur<br />
vergist - 'k wed dat-ie nog onder de wol leit . . .'<br />
`Nee,' lachte Annie mee, gerustgesteld . Plots stapte ze op Lisette toe,<br />
nam 'r hoofd in de handen en dankbaar, opgelucht door 't weten<br />
dat ze niet samen geweest waren, geen apartje hadden gehad, halfmet-berouw<br />
dat ze de laatste dagen om 't geringste stug en prikkelbaar<br />
had gedaan, zoende ze de vriendin op de wangen : `dank je wel<br />
voor de chrysanten, Lies-lief, ze zoo as je weer vacantie heb, rekenen<br />
we op je.'<br />
Tat duurt nog 'n poosje,' zei Lisette luchtig ; `misschien in geen<br />
jaren.'<br />
'Ach kom! Met Paschen zien we je weer - de logeerkamer is voor je<br />
besproken - zooveel heb je niet om handen - En je weet wat we 't<br />
1 1 3
Change language