Bekijk het PDF bestand.

TARQUINIUS SUPERBUS
In die dagen - toen 'k nog, als je 't ding 'n deftigen naam wil geven,
`secretaris' bij den voor 'n jaar gestorven theaterdirecteur Perier
was, in die dagen gebeurde 'r zooveel, kreeg je zooveel onder oogen,
zooveel zonderlings en merkwaardigs, dat je 'r 'n spannend boek
over zou kunnen schrijven . 't Heele coulisse-leven ging aan je voorbij,
't eene schandaaltje na 't andere . 't Was 'n kaleidoskoop van
ijdelheidjes, een-dagsvliegen, 'n gedwarrel en gefladder om 't groote
theater-licht, dat iets meer op z'n geweten heeft dan 'n op 'n zomeravond
buiten brandende lamp! Ik als 'secretaris', was de wrijfpaal in
al de gevallen, dat de directeur zich buiten schot bliefde to houen .
Ik kreeg standjes van boven, van beneden . En om m'n positie to
handhaven, intrigeerde ik mee, zooals de omstandigheden dat meebrachten
. Ik was koninkje op 't derde plan . Ik had gelijkenis met
'n fietsrijder, die naar benee trappen uitdeelt en naar boven z'n
rug gekromd houdt . Wanneer 't niet van 'n intimus van den directeur
was, suizebolden de manuscripten 't eerst in mijn handen . En
omdat 'r soms dagen waren, dat eenzelfde post 'r twee, Brie bracht,
las 'k de meeste in 'n vloek en 'n zucht, en na 'n paar bladzijden
wilt 'k al of 't echt of onecht, of 't natuurgave of surrogaat, boter
of margarine was. Grooter kwelling, dan 't kennismaken met zooveel
dramatische producten, onleesbaar, hondschslecht, idioot, huizenhoog
beneden 't middelmatige, kun je je niet voorstellen! En als
je 'r niet met zeer bekwamen spoed doorheen worstelde, regende
't brieven en klachten, die meneer de directeur, als-ie door 'n beroerde
recette uit z'n humeur was, door 'n vergrootglas bekeek, en
met niet zeer hoffelijke bewoordingen naar mijn afdeeling verwees .
Elken dag lag 'r 'n stapel of 'n stapeltje op m'n schrijftafel, en
zelden ging 'k zonder 'n zwaar-gespekte portefeuille naar m'n gemeubileerde
kamers terug . Onder de klungels-in-vijf-bedrijven, waar
mee 'k toen m'n tijd vermorste, en waarvan 'k niet een naam onthouwen
heb, beyond zich 'Tarquinius Superbus', treurspel in veertien
tafreelen - en in verzen . Als 'k zeg, dat 'k niet een naam memoreerde,
en 'k met 'Tarquinius Superbus' 'n uitzondering maak,
bedoel 'k daarmee allerminst iets ten gunste van dat treurspel .
'Tarquinius Superbus' is in m'n herinnering als 'n onsterfelijk
stuk blijven leven, door 'n klein, lief treurspel, dat ik je ga ver-
2 1 5