Bekijk het PDF bestand.

ik : 'k heb geen familie . Toen zee zei : dan 'n man? Toen zee ik : ja -
toe zee zij : dan mot u me raad niet in de wind slaan, want de
kaarten kennen niet liegen . . . Dertien Februari - dertien Maart . . .
As 't gebeuren mot, heb 'k mezelf geredeneerd - zal jij 't die eene
maand goed bij me hebben - dan wil ik geen ruzie en gevecht in die
weken - 'mzelf heb 'k geen woord gezeid - om 'm niet de stuipen
op z'n lijf to jagen . Zou u je man wat weigeren, mevrouw, as je
gelooft, dat z'n dagen geteld zijn? Dat doe je niet as vrouw, ook al is
'r ndg zooveel voorgevallen! Drink jij je borrel, kind - tobde ik - 't
is 't laatste waarmee 'k je ken plezieren - voor we van mekaar
gaan . . . Is dat onrecht . . .?'
Ze had al pratend 'n kleur gekregen en 'r vingers beefden . We
wouen 'r overtuigen dat vergissingen menschelijk zijn, dat berekeningen
falen, dat ook profetische uitingen 'n luchtje hebben . . .
Zij, kleiner, verdorder, onder 't drukkende van 'r angsten, werd
'n beetje geprikkeld .
As dat dan bijgeloof was, mosten we 'r d'r in laten . Ze wou geen
zelfverwijt - geen wroeging dat ze 'm z'n doodstrijd verzwaard had .
Want o, de ellende van 'r oom, die ook had gelachen om de voorspelling
dat z'n vrouw in vlammen zou opgaan!
Omdat 'r niets tegen in to brengen was, zwegen we .
Den veertienden Maart moest ze komen werken, kwam ze .
`En je man?' vroegen we .
`Die heb 'k vanmorgen behoorlijk toegetakeld,' viel ze vinnig uit :
`die heeft 'r van gelust, nou de termijn Goddank! voorbij is . Al
valt-ie er bij neer - geen cent krijgt-ie meer los - de lamzak!'
'Heb je je niet in den datum vergist?', vroegen we lachend .
`Nee meneer - 'k heb 'n dag langer gewacht dan noodig is - de
vuile kroeglooper, de smeerlap . . .'
L'INTRUSE
De koetsier lei zoo knallend de zweep over de paarden, of ze binnen
'n pretje achter den rug hadden .
De eerste oogenblikken zaten ze zwijgend - onder den indruk . Van
'n begraafplaats kreeg je geen montere stemming - en 'n vader, al
1 9 1