Bekijk het PDF bestand.

Ze ontbeten . Ze aten net als zij 't bedisseld had, 't feest-ontbijt van
eieren, rookvleesch, kaas, krentebollen .
En kwart voor negen stapte-die de deur uit met de belegde, de extrabelegde
boterhammetjes in 'n ouwen Standaard - anders las-ie niet.
Vijftig jaar was-die zoo 't weggetje gegaan, langs de Weesperzij,
over de Hoogesluis, door de Utrechtsche straat . . .
D'r was heel wat bijgebouwd in dien tijd - o jee, 't was nog zoo
lang niet geleden, dat de Weesperzij 'n buitenwijk was, dat char
de stapels buizen van de gasfabriek leien . . .
Maar bijgebouwd of niet bijgebouwd - hij was z'n wegje gewandeld,
elken dag met 't boterhammenzakje - vroeger met dikke boterhammen,
toen-ie al om tien uur 's morgens geeuwhonger had en
stiekum hapte als-ie de brieven in de loketkast opborg . En komiek,
om bij to lachen as je 'r over nadacht, as je om al die kleinigheidjes
dacht : vijftig jaar had-ie 'n kop warme koffie van de firma gekregen
. Jee, jee, as-die liep uit to rekenen - zes koppen in de week -
was drie honderd twaalf in 't jaar - dat was in de vijftig Par vijftien
duizend zes honderd koppen koffie - knap dat-ie 't nog zonder
haperen uit z'n hoofd kon vermenigvuldigen . Zoo kon je over alles
nadenken . 't Was 'n wonder, dat God 'm al dien tijd gezondheid
had gelaten . Nee, niet een dag was-ie thuis gebleven, behalve voor
de begrafenis van z'n vrouw - en waar is waar : toen was de ouwe
patroon zoo hartelijk geweest, dat 'm de tranen in z'n oogen sprongen
toen-ie condoleerde .
`t Hoekje om. Nou was-ie d'r . Daar had je 't koperen plaatje,
't koperen plaatje dat ook wat vertellen kon . Den Oude & Comp .,
Export en Commissie. En daar had je 't achterhoofd van den jongen
meneer, 't hoofd met 't wit van 't boord . Nou draaide-die zich om,
knikte . Netjes-rustig nam-ie z'n hoed af, bedaard voorzichtig voor
't pruikje, en 't bordesje opstappend liep-ie de lange gang door, de
deuren met Verboden toegang en Kassa voorbij .
De boekhouding-deur piepte, de boekhouding-deurveer zuchtte .
'Morgen, heeren,' zei hij, 't endje sigaar op 't aschbakje leggend .
De anderen waren 'r al . Hij scheen laat van morgen .
`Jongen - Den Haan - mot jij naar 'n bruiloft!' zei Brede, glimlachend
opkijkend .
`Nee,' zei hij, z'n stem stokte, z'n hand beefde bij 't aschbakje .
Allemaal keken ze, keken ze zooals menschen kijken, die effen d'r
1 4 5