Bekijk het PDF bestand.

elke conversatie op het belangen-peil der omgeving to houden . Die
welvoeglijkheid slachtoffert ons . Men kan moeilijk, ergens geinviteerd,
de voorwaarde stellen : `u wordt beleefdelijk uitgenoodigd
niet over kunst to redeneeren of meeningen to vragen.' En omdat
zulks niet kan, slikken wij, auteurs, bij thee en soep veel schoone
opmerkingen en diepzinnige interrupties over onze Nering . Ik zeg
dit eenigszins materieel en aanstootgevend, om de koppeling to kenmerken
. Hoffelijkheidshalve vraag ik, in geserreerden kring, geen
nering-bijzonderheden aan een effectenhandelaar of grossier in
tabak. Waarom, als ik het den heelen avond zonder effecten- of
tabaksdiscours kan - waarom kunnen anderen het niet zonder kunstaangedaanheid?
Dat is voor ons geen gezellig vermaak, geen verzetje,
geen gezelschaps-spel . Artisten onder mekaar, zijn, meen ik, gewone
menschen . Wat prikkelt derden de citroen van het buitengewone
to persen? Ik kout liever - vreemde zielsanalyse zo maar in 't openbaar!
- over het weer, verkoudheid, de Russen en Japanners, de
staking in de Duitsche kolenmijnen, de verkiezingen en meer van
die alledaagsch-aardsche aangelegenheden, dan dat ik pruim en gewichtig
m'n lippen bewriemel over 't laatste theaterstuk, dit of dat
artikel in de Groene, dit of dat betoog in een periodiek, dit of dat
boek van Couperus, Borel of een der andere in-kunst-snikkenden .
Ik snik zelden . Het is zo lief niet to snikken, niet to hijgen, geen
gevoelige dingen to zeggen . On lave son ligne sale - in z'n eentje -
bij zeep en smaaklijk water. Als een artist iets moois, iets speciaals,
iets diepgedachts in gezelschap (bij thee, soep, croquetjes, dessert)
beweert, pleeg 'k boosaardig en pervers to grunneken . Er zijn
similisteenen en diamanten, lexicongeleerden en wijsgeeren, gepommadeerde,
kraaklaarzende, snor-geweldige kantoorheeren en
gentlemen . De onderscheiding is lastig. Vooral ter plaatse van
kunst . Simili en echt raken als een klit zoo verhaspeld . Gesnork
en arbeid lijken broertje en zusje - de snorkers lieden van beteekenis .
Doch over deze bedisputeerbare aanschouwingen vermijdt men
huiselijk, afterdinnersgesprek . De bepeinzing in-z'n-eentje of de
dictatorale uitspraak in een krant zijn to verkiezen. In z'n eentje
is men alleen - in de krant onschendbaar, onaantastbaar, opperst .
Waartoe dan nog kunstpousse, kunst-pralines, kunst-herkauwing, in
gezelschap of in eenzaam dorp, terwijl twee paar voeten warmte
eens haards inzuigen? Gunt men een commis-voyageur geen rust?
1 73