Bekijk het PDF bestand.

Alleen het bureau met z'n bloemen, z'n rozen en boschviooltjes
fleurde op in 't geschemer .
Bij de vensterbank hurkte ze op 'n taboeret, keek naar twee pakjes
tusschen de bloemen, een hoog pakje, een plat.
Moeder schrikte haar op .
'Ga je hier zitten, Coba . . .?'
'Eventjes maar, mama . . .'
'Heb jij die bloemen . . .?'
`Ja mama .'
Glimlachend nam de ouwe dame de pakjes op, opende ze . In het
eene was een doosje met visitekaartjes Edi Bing, Arts, in het ander
een koperen naambordje met sierlijke letters Edi Bing, Arts .
Bijna liefkoozend pakte de ouwe vrouw de dingen weer in .
`He, als-ie 'r nou maar d66r is,' zei ze zuchtend .
'Als' - herhaalde Coba en ineens zakte ze in klein kinderachtig
gehuil .
'Als,' zei moeder met verwonderings-stem .
'Hij was zoo stil vanmorgen,' snikte Coba, blij effen to kunnen
huilen, nou schoonpa 'r niet bij was .
'Hij was niet stil,' viel de oude vrouw uit en plots kribbig van beweren,
want 66k haar zat 't dwars : `boor is, Co, je mot niet zoo
mg doen . Jullie hebben 't gewild . Wij wouen niet . Neen, wij
wouen niet .' En zelf benauwd van allemaal zenuwtjes die 'r stem
barscher lieten gaan dan ze wel wo'u, geen raad wetend bij de stilsnikkende
jonge vrouw, knorde ze de studeerkamer uit, de groote
gapende stille studeerkamer .
Domp gebukt zat ze, nu denkend aan alles wat vooraf was gegaan,
aan 't leven van zuur ge-oorlog tegen mekander, omdat 't tegenliep .
Drie jaar geleden was ze met Edi getrouwd . Z'n ouwers wouen
niet. 'n Jongen die met moeite semi-arts was geworden, met moeite,
omdat-ie meer uitging en meer plezier maakte dan goed voor 'm
was, moest niet an trouwen denken v66r-ie gepromoveerd was .
Maar tegen de hardnekkige verliefdheid van hem viel niet veel in
to brengen . Co had-ie ontmoet op 'n studentenbal, Co was 'n beeldje
en Co was arm .
Of z'n vader redeneerde, of z'n moeder soebatte : hij wbu trouwen .
Als ze geen toestemming gaven - geld was 'r genoeg, om geld
hadden ze 't niet to laten - dan gaf-ie z'n studie 'r an, dan vertikte-ie
1 32