Bekijk het PDF bestand.

'Zul je niet liever 'n licht opsteken, Piet?', vroeg mevrouw, de gangdeur
open duwend - lieve God, had ze vanavond 'n meelij met
'm - zag ze 'r tegen op, als de post met 't gesar van den oplichter
kwam, als 'r weer zoo'n papier, dubbel folio, in den haard werd
geworpen! Had Piet 'r niet dien Nieuwjaarsdag 1896 dadelijk gezegd:
'Wat is dat met dien Van den Arend . . .! Is de vent gek . . .!
Dat heb ik 'm niet opgegeven . . .! - had ze niet vol zorgen den afloop
van 't proces afgewacht, en den heme gedankt dat 't zoo of
was geloopen . . .!
Hadden ze samen in '96, toen ze met z'n tweeen 't Ouwe en 't
Nieuwe vierden, omdat de kinderen nog to klein waren - hadden
ze toen al niet met verbittering over 't ongehoorde van den zwendelaar
gepraat, die 't noodig vond de schanddaad op to rakelen?
En was 't in later jaren geen ergernis geweest, om altijd weer bij
wijze van nieuwjaarsgroet zoo'n dubbel folio-papier to krijgen?
Vanavond begreep ze de onrust van Piet .
Zij was zelf nerveus, en eerst weer op dreef geraakt door de vroolijkheid
van de jongelui .
Vanavond m6est er 'n eind aan de laffe kwellerij komen . Piet kreeg
geen post in handen . Den heelen dag had ze op de bel gelet, en
terwijl ze aan tafel zaten, zou ze 'r voor zorgen, dat 't vieze gedoe
van dien Van den Arend, die hoe langer hoe meer aan lager wal
zakte, niet onder Piet's bereik kwam .
"k Ben 'r,' zei meneer, 'n paar doozen uit de kast lichtend : "k had
ze to veel verstopt . . .'
Lichtschuw schuifelde-ie de serrekamer in, na eerst nog om to hebben
gekeken - nee, 'r lei niets, geen brief, geen krant, geen kaartje .
Dolf had de wijnflesch open getrokken, mevrouw belde tweemaal .
't Werd van 'n intieme, de latere jaren, na Wouter's langvoorzienen
dood, niet meer gekende huiselijkheid .
Buiten vroor 't zoo sterk, dat de serreglazen bebloemd bleven . De
wind, vinniger opgestoken, (loot in 't tuintje, dat 't klimop tegen
de wanden joelde en de struiken als bij storm tekeer gingen .
Binnen sloegen de gebakken tongen, lijk door 'n heuschen kok op
den schotel geordend, damp naar de nieuwe gaskroon - binnen
knapperden de pommes frites tusschen Grete's witte tanden - binnen
stonden de wijnglazen op purperen schaduwtjes - binnen blies de
haard z'n pofwangen rood .
240