Bekijk het PDF bestand.

aan 't opletten waren, bootste-ie na wat de ouwe aan honderden
nekken dien dag had gedaan . 'r Brak iets zachts, iets zonder weerstand
in z'n wringende, dwaas-bevende handen - maar toen de
haan datzelfde, doodsangstig, gefolterd geluid, dat-ie al zooveel maal
had gehoord, reutelde, liet-ie 'm, zelf lijkwit, los . 't Dier strompelde
kort tusschen de stuivende veeren op den grond, vloog een zwak
moment tot bij de geplukte kippen, gurgelende rauw-krijschend,
bonsde neer met 'n smak .
'Je heb 'm ger"kt!' zei de baas : 'maar je mot ze nooit los laten -
anders halen ze de gekste kunste uit . . . Doe 't nog maar is, Lodewijk
. . .'
'Daar blijf 'k, moeder,' zei-ie dien avond, zoo stellig, dat 'r niet aan
to twijfelen viel - en de rookwalmen ploften z'n bleek gezicht, met
de nog niet afgewaschen bloedspetten, uit - : "k heb 'r over de
twintig geplukt, vier zelf de nek omgedraaid - dat doe je zoo: krak,
krak . . .'
Zij luisterde vrindelijk - licht dat 't eindelijk lukte .
VAN DEN ANTWERPSCHEN TREIN EN DE PECH
Nog laat in den nacht en 's morges overnieuw bij de lamp, omdat
't pikkedonker was, hadden ze 'r met zenuw-gezichten bij zitten
dillebereeren - as oom Mijkel honderd maal hardnekkig herhaalde -
of d'r 'n viesjelant of de kruier-van-naast-de-pekelkomkommer-winkel
most worden besteld . Met de groote koffer van tante Sofie - die
geleend was met ommegaand werom - en oppasse in gosnaam voor
de bojem, die keduuk van de laatste reis was geworde - met dat bakbeest
van 'n kist, kon je niet op de electrische - jammer genoeg! - had
je to kiezen tusschen 'n viesjelant en de kruier . Eerst hadden ze
oom Mijkel, die liever lui as moe werd, die de koffer op de imperjaal
wou zetten, om dan zelf met z'n zessen in de koes to kruipen -
reken is an ; zes passies van de tram gespaard! - gelijk gegeven, maar
omdat moeder de stuipen op d'r lijf kreeg, as ze an de grachten
dacht - enkel dacht - de grachten waarin de viesjelant terecht kon
203