You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Sigaar?'<br />
'Graag, papa - maar eerst de rook spuien, anders gaan we als spekbokkingen<br />
't nieuwe jaar in! He, 't is hier gezellig . . .! Verleden jaar<br />
om deze tijd zat 'k in m'n eentje in m'n hotel to Chicago, twaalfde<br />
verdieping, cigaretten to kauwen en mezelf to verwenschen . . .! Ziet<br />
de tafel 'r knusknus uit . . .! Nou, dan blijf 'k hier tot 't volgende<br />
jaar twee, drie uur! En vanavond over 365 dagen komen jullie bij<br />
ons, papa en mama, krijg je oesters en champie tot we onder tafel<br />
tollen, hahaha!'<br />
Uitgelaten - ouwejaarsavond mocht je buiten 't traditie-hoekje gaan!<br />
- pakte-ie Grete, danste met 'r de kamer rond tot de glazen op 't<br />
buffet mee begonnen to cancanneeren en de flesschen wijn, die bij<br />
den haard op temperatuur werden gebracht, bedenkelijk schuddebuikten.<br />
Mevrouw lachte, meneer lachte - gelukkig 'r kwam stemming<br />
. Ze vergaten een moment .<br />
Maar of 't niet mocht, of 'r iemand 't interieur beloerde : plots had<br />
meneer weer de zenuwtrekking om z'n mond, en mevrouw schichtig<br />
naar z'n oogen kijkend, bleef met 'n verstollenden glimlach over<br />
de tafel geleund .<br />
De schel klepte sonoor en aangenaam in de hotte der gang - de<br />
meid kwam over 't keukentrapje naar boven .<br />
'Laat maar, Jo!' riep mevrouw, om meneer voor to zijn .<br />
Gedwongen-opgeruimd keerde ze van de brievenbus terug - met<br />
enkel kaartjes van de bovenburen in 'r hand - nee, de post was 't<br />
niet .<br />
De post moest nag komen .<br />
'Dat zijn zulke nette menschen,' praatte ze, de kaartjes in den bak<br />
onder de lamp gedeponeerd : 'zulke door-en-door-fatsoenlijke, aardige<br />
menschen - die van boven . . . Toe, zou je niet 'ns inschenken,<br />
Piet . . .? En dan wou 'k je nog vragen vanavond geen post in to<br />
kijken, man . . .! Als 'r om tien, of hoe laat die brievenbesteller bij<br />
die drukte belt, onplezierige zakenbrieven zijn . . . Wat . . .? Vind je<br />
ook niet, Dolf . . .? Dan ontstemt 't papa . . . En 'k wou nou 'ns echtprettig,<br />
echt-met-z'n-viertjes, echt-ongestoord aan tafel gaan . . . Zal<br />
'k Jo zeggen, Piet, dat ze wht 'r ook komt, niets hoeft binnen to<br />
brengen . . .?'<br />
`Natuurlijk . . .! 't Vdlgende jaar denken we aan zaken - dit jaar<br />
doen we niets meer!' zei Dolf, Crete's hand in de zijne - had-ie 't<br />
237
Change language