Bekijk het PDF bestand.

gebeurd, want de meeste bladzijden, die bij 't inbinden aan mekaar
vast zijn geraakt, zijn niet eens open gesneden . . .'
Tat zal dan voor oorzaak hebben . . .', poogde ik met tact to argumenteeren
.
Ze liet me niet aan het woord . En ik trachtte niet aan 't woord to
komen . Want ze sloeg 'r voile terug . En als 'n zwak man, onderging
'k niet alleen de charme van 'n beminnelijk, vrouwelijk gezichtje,
maar ook de wanhoop van 'n in 'r man geloovend wijfje . Ze babbelde
aan een stuk door, vertelde hoe Theodoor maanden en maanden
't historisch materiaal voor z'n treurspel bestudeerd had, hoe-ie niet
uit was gegaan en z'n toch al zwakke gezondheid bij 't schrijven en
herschrijven van 't stuk letterlijk verwoest had .
'Nachten en nachten,' herhaalde ze, met tranen in 'r stem : 'is-ie 'r
voor opgebleven, heeft-ie heele fragmenten omgewerkt, en nu 't eindelijk
klaar is, is-ie door de reactie zoo ziek en uitgeput, dat-ie 't
bed moet houden . Toe, meneer, lees u 't eens persoonlijk! M'n man
en ik zouen u zoo dankbaar zijn! Ik heb 'm natuurlijk nog niet
gezegd, dat meneer Perier, die nooit 'n kunstenaar zijn kan, zoo
onrechtvaardig is geweest, 't stuk nauwelijks in to kijken . Hij denkt,
dat 't nog bij meneer Perier is . . .'
Toen ze uitgepraat had, wilde 'k haar overtuigen de tragedie liever
aan 'n meer kunstzinnig theaterdirecteur to sturen . Ik bekladde
m'n chef. Ik zei, dat andere theaters duizend maal meer geschikt
waren zulk een werk op to voeren . 't Had geen vat . Alleen bij
Perier wou de zieke dichter 'Tarquinius Superbus' opgevoerd zien .
Ze verdedigde 't werk met verliefde oogen . Ze sprak met 'n enthusiasme,
of ze 't zelf had geschreven . Kortom, ik kreeg zoo'n meelijden
met 'r opgewondenheid, 'r wanhoop, en zoo'n sympathie met
'r zwarte oogen, dat 'k, - ik, Judas, die de twaalf tafreelen in de
kamer naastaan, naast 't nachtkastje had laten vallen, en bij het
treurspel-in-verzen ingetukt was, ernstig beloofde bij Perier pressie
uit to oefenen en 't stuk ook . . . persoonlijk en met meer aandacht
dan m'n chef to bestudeeren . Ze drukte me met verwarmende sympathie
de handen . Ze zei dat ze 't 'n voorrecht achtte met zulk 'n
fijngevoelig mensch kennis to maken . Ze inviteerde me tegen den
volgende Zondag - als 't niet derangeerde - als 'k met 'n erg huiselijk
dineetje genoegen nam - enzoovoort . . .
Ik accepteerde . Zet, om 't minder dichterlijk, doch op de werkelijk-
2 1 7