Bekijk het PDF bestand.

'Hou je mond toe,' zei ze met dichte oogen tot 't kind, dat haast niet
verder kon, zoo as de wind to keer ging .
Dan, dicht bij 't gasthuis, stond ze stil, gladde Riekje's haren onder
't mutsje, redeneerde voorzichtig .
`As me daar boven bennen, Riekie - wat zel je dan zeggen??
'Dag tante, hoe gaat 't met u?, zei 't meisje, trappelend van kou -
huiltrekjes kreeg ze om 'r mond, omdat die gemeene wind door
't wollen doekje heen 'r oortjes in brand zette .
Nou - nou - dat mot je vandaaag nou is niet zeggen,' praatte de
ouwe vrouw, onzeker hoe ze 't an most leggen : 'vandaag mot je is
wat anders zeggen - wat anders, he? - he?'
'Watte dan, moe??
'Nou, as je bij tante d'r bed staat, mot je erreg lief wezen - en
vragen : ` . . .dag moeder, hoe gaat 't met u?
De wantjes onder de armen, de lipjes bibberend van kou, 'r niemendal
van begrijpend, keek 't kind de pleegmoeder aan .
`Mot 'k "dag moeder" zeggen? vroeg ze : "t is toch me tante . . .'
'Dat doe je enkel vandaag - alleen vandaag - voor de aardigheid,
hoor-ie? - dat zel ze plezierig vinden, hoor-ie?'
`Late me nou niet langer blijven staan,' drensde 't kind : "t is bier
zoo koud . . .'
'Zel je 't niet vergeten, Riekie - je mot enkel zeggen : "ja moeder"
en "nee moeder" - hoor-ie?'
`Ja moe - ik ben zoo koud .'
'Vooruit dan - binnen ken je je warmen .'
't Kind weer aan de hand, ging ze 't gasthuis in . 't Was z66'n idee
van 'r. In de tram was 't 'r ingevallen . As Riekie 'r moeder misschien
voor 't laatst zag, most ze 'r niet as tante anspreken. 't Was 't idee -
enkel 't idee - niks as 't idee .
De vorige keer dat ze 'r geweest waren, op den bezoekdag-vooriedereen,
hadden bij ieder bed menschen gezeten . Nu liepen Koosje
en 't kind alleen door de zaal, tot in den versten hoek, waar de
zieke lag .
'Dag Merie,' sprak Koosje 't was-witte schepsel toe - Jessis, jessis, wat
was ze in die twee dagen afgevallen! - 'dag Merie - me kommen is
hooren, he . . . he . . .?'
Traag de oogen openend, keek de meid die 'r beetje leven as 'n
2 1 3