Bekijk het PDF bestand.

mot je de klanten trekken . Maar vechten met advocaten kost geld .
Toen net 'n week voor de rechtbank zou spreken, kreeg 'k 'n fortuin
. Nou mot u vooral goed luisteren . Op 'n morgen in Januari -
't vroor dat 't kraakte - brengt de bus van 't hotel - ik ben de eerste
van de plaats die hier 'n bus ingevoerd heb! - 'n heele voorname
familie, 'n deftigen beer met 'n ridderorde, 'n dame en 'n dochter
van 'n jaar of twintig . Duitschers . Ze hadden 'n hoop bagage, wel
zeven, acht koffers - keurig - keurig. De menschen bleven gewoon
na 't afladen kijken . Ik in me sas . An 'n familie verdien je meer dan
an reizigers . En 't prachtigste was dat-ie dadelijk de twee mooiste
zitkamers en drie slaapkamers voor veertien dagen besprak . Zeven,
acht, negen, tien en elf - an de straat . Zeven heb u . Nou die kamers
kennen gezien worden, niewaar! Mensch, 'k had kunnen dansen .
Toos, zeg ik an me vrouw, die niet to best meer den boel kon narijen
omdat we Dolfie wachtten - Toos, we zijn binnen . Al loopt 't proces
faliekant verkeerd, dan zijn we nog gedekt . Zij blij . Ik blij . Nooit
in m'n leven heb 'k netter yolk gehad . Je kon rekenen wat je wou
- ze maakten geen cent aanmerking . Je hoorde ze niet . Je zag ze
niet . Met de kamers mee, de vijf kamers en de ontbijten, de tweede
natuurlijk, en de diners en de wijn - de beste merken, de duurste
merken! had je dagrekeningen van vijf en twintig en dertig en vijf
en dertig gulden . Dat heeft tien voile dagen geduurd . En as 'r niks
tusschenbeide gekomen was, nog langer . . .'
'Wat is 'r tusschenbeide gekomen?' -, vroegen wij, slap-luisterend .
'Dat zal u hooren - 't Is meer as 'n roman - 't is 'n drama . M'n vrouw
zei na de eerste zeven dagen : Jan, presenteer de rekening - ze is over
de tweehonderd vijftig gulden en 't zijn vreemdelingen . Nee, zei ik
- dat doe 'k niet. Wat die Duitschers verteren is onze pot, as 't
proces 'n raren draai neemt . Had 'k gelijk? Ja niewaar? Wat je
ontvangt as je in de zorg zit, kin door de handen gaan . En 'k had
ze nog geld geleend as ze d'r om gevraagd hadden . Da's op me
woord waar . 't Is gek : andere menschen zou ik minder vertrouwd
hebben as die. Waarom? Dat ken je niet zeggen . Je voelt an de
gezichten of je wat an die lui hebt . Die drie Duitschers waren zoo
net, zoo anstandig, zoo innemend . Ze dineerden op d'r eigen kamer.
Ze kwamen nooit in de conversatiezaal . De vrouwen gingen geen
oogenblik uit - hij wet - even naar de post en weer werom . An de
tafel, zei de kellner die ze bediende, spraken ze haast geen woord .
1 7 5