You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
maar, Gompie . . .! Nou teekende de profester met 'n potlood op d'r<br />
bloote lijf . . . 't leek wel 'n suikerhart . . . ze werd d'r warrem van . . .<br />
ze zweette op d'r voorhoofd . . . Nou keke ze allemaal naar d'r, de<br />
heere op de stoele . . . ze keke naar wat profester teekende . . . Wat<br />
werd ze nou moe . . . en dat 't hier zoo benauwd was . . . zoo<br />
warrem . . . maar ze sneje d'r lekker niet . . . ze sneje d'r niet zoo as<br />
Toos . . .<br />
De lichtblauwe oogleden hingen zwaar over de oogen . Er was een<br />
groote rust in de kamer . De scherpe, puntige pen kraste, de stemmen<br />
klonken soms gonzend, de kachel pruttelde . De studenten<br />
schreven haastig of keken naar <strong>het</strong> waswitte kind in <strong>het</strong> bed . Ze<br />
hield haar handen gevouwen, <strong>het</strong> hoofd lei iets op zij . Korte ademgeluidjes<br />
kwamen uit den kleinen drogen mond. Het bed met de<br />
witte lakens, de verfomfaaide dekens, stond scherp in zijn harde<br />
lijnen in den kring van de mannen .<br />
Het wit van de lakens, de marmeren witheid van <strong>het</strong> kind waren<br />
omvat in de donkere vlakken der kleeren, waarin <strong>het</strong> robuste vlees(h<br />
van handen en gezichten kwam kleuren . Half gebogen met een<br />
grijze pluiming der bakkebaarden boven de ronding van den rug zat<br />
de professor, met een geringde hand op de dekens .<br />
Nou werd ze weer wa-beter . . . 't Was toch wel gezellig zoo . . . dat<br />
ware nou allemaal dokters . . . die kwamme leere van den profester,<br />
die alles wist . . . Nou maar, die bleeke zag d'r ook niet voordeelig<br />
uit . . . Wat had die zwarte bij 't raam 'n neus . . . 't leek wel niks . . .<br />
mot zoo'n groot man nog leere . . .? nou breek me klomp . . . most ze<br />
nog Lang blijve? Ze kreeg zoo'n slaap . . . Kemiek as je zoo lui lag . . .<br />
moeder had net de wasch vandaag . . . en morgen dat groote kantoor<br />
op de Heeregracht . . . Wat brandde die kachel . . . daar kreeg je 't<br />
benauwd van . . . Was 't nou weer om to stoke . . .? Slape zou ze toch<br />
maar niet . . . as je slape ging sneje ze je ope om je van binnen to<br />
kijke . . . zoo as met Toos d'r been . . .<br />
'Exitus letalis 1 ) staat to wachten . . . Tijd niet to bepalen . . .'<br />
Wat of de profester nou weer zei . . . Joopie kon ook Frans parrelevinke<br />
. . . Maar nou was 't gedaan . Profester kleedde d'r an en de<br />
zuster kwam binnen . Ze was in eens klaar wakker, nou ze heen<br />
mocht, bij Toos. Zuster droeg haar weg in de wollen deken . Toos<br />
28
Change language