Bekijk het PDF bestand.

Ongerust begaf zij zich naar het leghok, zag de goudkop ingedut
zitten .
`Kischt! Kischt! Eten gaan!' kommandeerde juffrouw Suzan .
De kip trachtte angstig to kakelen - haar oogen waren zoo gezwollen
dat juffrouw Suzan er van schrikte en angstig het huis inliep.
'Ach jemineetje!' riep ze al in de gang, `de goudkop is zoo ziek . . .'
Juffrouw Margriet - de geleerde zuster ; Suzan had altijd 't huishouden
waargenomen - tukte in den leunstoel bij 't raam, in slaap
gevallen achter een hoofdartikel van d'r krant .
`Wat zeg je? schrikte ze wakker .
`De snoes met de gouwe kop is 'r zoo naar an toe,' lei Suzan uit, de
oogen viezig verrimpeld bij de gedachten aan wat ze gezien had ; 'ach
jemineetje, ze is zoo verkouwen en d'r lieve oogjes zitten heelemaal
dicht . . .'
'Tjeetje, tjeetje,' zei juffrouw Margriet meewarig en samen
gingen ze nu naar het leghok, de rokken hoog opgenomen, de pantoffelvoetjes
sloffend over het grint van den tuin .
'Scheelt 'r wat an, lief-ie?' vroeg juffrouw Margriet goedig .
De kip poogde opnieuw to kakelen, maar het snot had haar zoo geweldig
aangegrepen dat ze nauwelijks met een dofschorren kreun
kon antwoorden . De oogleden waxen sterk opgezet, bijna builen
zoo dik, bedekten ganschelijk de oogen . Een oogenblik keken de
twee ouwe juffrouwen angstig en vies .
'Schaap,' klaagde juffrouw Suzan .
'Tjeetje, tjeetje,' zei juffrouw Margriet .
'Wat zou 'm schelen??
'De kippenziekte,' verklaarde juffrouw Margriet, to beschaafd om
den gemeenen naam to gebruiken .
'Zouen we d'r oogjes niet uitwasschen? vroeg Suzan ; `d'r staat
boven nog wat boorwater van een van de meisjes . . .'
`Dat kan nooit kwaad,' meende de geleerde ouwe juffrouw .
Toen poogde Suzan de kip to grijpen . Maar 't angstige dier, dat
nog 'n tikje scheen to zien, vloog van den stok, vluchtte de ren in .
`O jij deugniet,' zei de ouwe juffrouw, 'mag je de vrouw zoo foppen?'
Slim liet zij de schuif neer, opende het deurtje van de ren, kroop er
zelf in en voorzichtig tastend vatte zij de kip bij de vleugels .
'Jij stoutert - jij stoutert,' hijgde ze, 'om weg to loopen as we 't zoo
goed met je meenen . . .'
92