Bekijk het PDF bestand.

den winterdag de belabberdste hoestbuien kreeg .
Vier jaar oud, achterlijk kindje, begon Riekje de eerste woorden to
babbelen . Koosje, de pleegmoeder, best menschje, dat nou ze 'r
nerinkje op had gegeven, schoonmaakbeurten op kantoren waarnam,
- Koosje noemde ze 'moeder' - tegen 'r moeder zei ze 'tante' .
Niemand had 't 'r geleerd . En niemand had 'r bezwaren tegen .
Zoo'n kind had 'r eigen spraakje, 'r eigen brabbelwoordjes, die ze
van de kinderen in de buurt, waarmee ze speelde, overnam . De
vrouw, die 'r dag aan dag, verzorgde, die elken nacht met 'r in 't
kamertje sliep, werd vanzelf 'r moeder - de stugge, stille vreemde,
die om de veertien dagen op bezoek kwam, en is wat meebracht,
werd 'tante', zooals de zoon van Koosje en de andere mannen in 't
huis, 'oome' genoemd werden .
De eerste keer, toen Marie door 't tastend kindermondje als tante
werd aangesproken, was ze in geen twee maanden over geweest,
omdat ze met den kouwen winterdag in 't gasthuis had gelegen .
`Da-ag ta-ante,' was de begroeting geweest .
'Tante - tante,' had de moeder lachend herhaald : 'wat zeit ze nou??
'je mot moeder zeggen, Riekie,' had Koosje verbeterd .
Maar 't zat 'r in 't kinderhoofdje al zoo ingeroest, ze zei die 'moe's'
en die 'tantes' zoo lekker, zoo-om-'r-in-te-pakken, en ze was zoo
angekommen in die twee maanden-van-'t-gasthuis, dat ze 'r 'r gang
lieten gaan .
En dan - 't was misschien beter zoo.
Want Koosje kwam naar Amsterdam wonen, tegelijk met 'r zoon,
die opzichter bij 'n Veem was geworden . De twee huishoudens
werden een, wat 'n heele besparing gaf .
Op de derde verdieping van 't huis, waarin Marie zoolang op de
achterkamer gewoond had, eeien ze mudje bij mudje, woonde Riekje
met 'r 'tante' en 'r 'moeder' voor 't eerst onder een dak, zonder dat
de buren - met d'r fatsoen en d'r vuile monden - 'r 'n woord over
to kletsen hadden .
"t Kan me niks schelen, hoe ze me noemt,' redeneerde de moeder :
`last ik maar tante hieten . . . As wij maar weten dat ik de moeder
ben, wat?
Zoo kwam de zesde winter .
Op de grachten in de heele stad reden ze schaats . 't Was in geen
2 1 1