Bekijk het PDF bestand.

lucht an to sterken . Bij den vijver in 't Vondelpark moest moeder 'n
poos blijven staan, omdat-ie geen oog van de zwanen, die nijdig
tegen 'n jongen hond bliezen, kon afhoue, en thuis in de geluchte
bedstee - Sientje begon as 'n groot mensch d'r handen uit to steke
- praattie-ie met z'n schelle stem over de lol die-ie gehad had . Laat
wakker gehouden door vader's brommende klaagstem - de bakker
had 't verdijd langer to poffen - sliep-ie in . . .
'Ik schrik 'r van,' zee de zwaan en de witte veeren van z'n langen
nek werden zoo bol as van 'n poezestaart : 'wat doe jij nou nog bier??
'Wat ken 't jou schele? zee-ie, 'n end uit de buurt - as ze je met d'r
vlerke 'n opduvel gave, was je bakkeran : 'ik doe jou toch niks .'
Verroest wat was 't 'n hoogte zoo dichtbij - in 't donker met niks as
de sterren, de vijver, de dooie boomen - nog eens zoo wit leek-ie
door de maan, die as 'n rijtuiglantaarn achter de takken brandde .
'Ik heb jou vemiddag al in 't snotje gehad, toe je moeder bij de
kinderwagen stand to huile,' zee de zwaan over 't gras aanwaggelend,
net as de waschvrouw van de overzij, die 'n mankement an
'r heupe had, nooit 'n stoeprand kon houe .
'Heit moeder alweer staan huile? vroeg-ie, 't lammenadig vindend,
dat ze niet gewacht had tot ze thuis was .
'Huilt ze zoo dikkels?' zee de zwaan, zoo vlak op z'n lichaam, dat-ie
'm in z'n keel kon kijken . Je zag de visschies in z'n maag, - de
bliekjes en vorentjes, die-ie met z'n olifante-slurf uit de vijver na
hove haalde . 'Ze built ommers toejoer,' sprak-ie achteruitwijkend,
bang voor 't slaan met de vleugels - of-ie zoo vliege ging dee-ie .
'Jij bent me ook 'n bluffer-van-niks, 'n brani,' zee de zwaan weer :
`verdorie - 'k dacht dat jij nog niet voor de duvel en z'n moer uit de
weg ging, en mijn durf je nie-eens an to kijke! Hebbie nog pijn an
je lendene?'
`Nee . Maar loope ken 'k niet - me beene hange d'r bij as van 'n
pepiere harrelekijn - hei jij die ook wel is gesneje, met draadjes an
z'n poote - da-je zoo maar op en neer heit to trekke? Zoo benne
mijn beene . Wil-je d'r is kijke?'
De zwaan lee z'n witte hals as 'n gebroke hoepel over 't gras en met
z'n oogjies van glas-met-'n goud-kringetje, keek-ie zooas de dokter
die eerste avond met z'n brilleglaassies gekeke had .
`As je niemeer op je been ken loope,' zee-die : `mot je 't op je hande
1 5 7